'Willen wij dit wel, of is samen zorgen niet waar de cliënt het meeste baat bij heeft?'

25 jul, 2024

Een paar maanden geleden kwam er tijdens een overleg een opmerking voorbij over het betrekken van de mantelzorger als informeel zorgverlener. Die opmerking heeft Bianca aan het denken gezet en zij is erg benieuwd naar jullie mening hierover.

Samenwerken

"Maar je kunt toch niet van een mantelzorger verwachten dat zij wat moeten gaan doen? Als er een nieuwe bewoner komt inhuizen, is de mantelzorger al erg overbelast. Ik durf dat dan niet te vragen."

Een paar maanden geleden hoorde ik deze opmerking tijdens het overleg van de coördinerend IG'ers op mijn locatie. Het betrekken van de mantelzorger als informeel zorgverlener werd toen kort ter sprake gebracht. Na inhuizing wordt een eerste contactpersoon aangesteld. Deze persoon is degene die geïnformeerd wordt en voor een MDO wordt uitgenodigd.

Ergens begrijp ik de drempel die door zorgpersoneel ervaren wordt nadat een bewoner bij ons is komen inhuizen. In de periode voorafgaand aan de opname is er veel gebeurd, waardoor veel taken neerkomen op het netwerk van de cliënt. Een intensieve periode die veel energie kost. Veelal is er één mantelzorger op wie voor een langere periode veel beroep gedaan is.

In Nederland zijn er ook veel woonzorginstellingen die ooit gestart zijn met het concept verzorgingshuis. Een huis waar je komt wonen na je 65e en steeds meer ontzorgd wordt. Een warm bad waar zorgmedewerkers zich maar al te graag over je bekommeren. Het "nee hoor, dit doen wij nu"-syndroom heeft ervoor gezorgd dat het netwerk van de cliënt met betrekking tot zorg- en begeleidingstaken steeds verder vervreemdde van degene aan wie zij jarenlang zorg verleend hebben. Dan krijg je van die ongemakkelijke momenten die vast heel herkenbaar zijn voor velen: "Mag ik hem wel naar het toilet begeleiden?" of "Mijn moeder heeft dorst, wilt u een kopje thee naar haar brengen?" Taken die in de thuissituatie als normaal beschouwd worden en in het nieuwe 'wonend in het verpleeg-verzorgingshuis' niet meer 'mogen', want daar heeft de zorg wat over te zeggen.

Overnemen van... Is dat niet waar wij als zorgmedewerkers in de afgelopen jaren gespecialiseerd in zijn geworden? Zonder dat wij ons bewust waren dat het ontzorgen een extra takenpakket bij ons heeft gebracht? Inmiddels ben ik erg benieuwd hoe hierover wordt gedacht door collega's in zorgland. Willen wij dit wel, of is samen zorgen niet waar de cliënt het meeste baat bij heeft?

Ik ben ontzettend benieuwd naar jullie mening!

Dit is Bianca:

Mijn naam is Bianca van Dalfsen en ik ben verpleegkundige in een woonzorgcentrum in Heemskerk. Sinds mijn 26e heb ik als zij-instromer het onderwijs verlaten en ben ik gaan werken in de zorg. Eerst in de verstandelijk gehandicaptenzorg en ik ben nu ruim 16 jaar werkzaam in de ouderenzorg.

In coronatijd ben ik even vastgelopen en heb ik een lange periode getwijfeld of de zorg nog wel bij mij past. In deze periode heb ik een switch gemaakt naar een andere locatie. Daar heb ik mijn vertrouwen terug mogen winnen. De reden dat ik begonnen ben met schrijven is dat ik met regelmaat negatieve berichten tegenkwam in de media over de VVT-sector. Ik besloot om de positieve en bijzondere dingen die ik in mijn werk tegenkwam te gaan delen met anderen.

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!