Verpleegkundige Danielle: ***

De Beste wensen

Het is half twaalf op oudejaarsavond. "Goedenavond, gaat u zo ook naar het vuurwerk kijken?", vraag ik terwijl ik de patiëntenkamer betreed. "Ik heb niks met vuurwerk, dus ik ga zo lekker slapen", zegt de patiënt in kwestie. "Kan ik nog iets voor u betekenen?, Anders zie ik u volgend jaar pas weer". Ik vond dit grappig, maar deze meneer had het licht al uitgedaan, gordijnen waren al dicht en hij lag al op zijn rechter zijde, klaar om te gaan slapen. Hij heeft me waarschijnlijk niet eens meer gehoord. Volgende kamer. Een demente dame zit nog in haar stoel en vraagt of er misschien iets speciaals is vanavond. Ze voelt de onrust en iets herinnert haar aan een festiviteit wat ooit normaal is geweest voor haar. "Ja mevrouw, het is oudejaarsavond!", zegt mijn collega. Op de kamer daarnaast lag een meneer die zijn laatste oud en nieuw ging meemaken. De ziekte kanker had hem helaas ingehaald. Net voor middernacht was hij zó moe dat hij zijn ogen niet meer open kon houden. Zijn vrouw zat naast hem te huilen, omdat ze zich dit beladen moment toch iets anders had voorgesteld. Ze wilde het nog één keer samen met hem beleven, en nu sliep hij en ze durfde hem niet wakker te maken. Ik twijfelde een beetje wat ik moest doen, het is moeilijk om het juiste te doen op een moment wat zo bijzonder is voor mensen. Je kunt het namelijk ook fout doen. Ik had bedacht om mezelf om twaalf uur bij deze dame op de kamer te voegen, zodat ze niet alleen zou zijn met haar slapende man. Aan de andere kant bedacht ik mij ook dat deze dame misschien helemaal niet zit te wachten op het gezelschap van een vreemde. Want dat was ik natuurlijk. Ik liep vlak voor middernacht naar het kantoor en vulde twee mini glaasjes met nep champagne. Ik ging terug naar de kamer en overhandigde de vrouw een glaasje. Daarna maakte ik meneer wakker en zei "Je hoeft maar heel even wakker te blijven, maar doe het voor je vrouw". Ik gaf hem het andere glaasje champagne. Hij lachte. Ze ging naast hem in bed liggen en samen keken ze naar het vuurwerk. Ik denk dat dit voor mevrouw een mooiere herinnering is, dan dat ze met mij aan het proosten zou zijn geweest. Toen ik ze zo in een lepeltje-lepeltje houding zag liggen in bed met dat glaasje in hun hand en dat vuurwerk op de achtergrond, was dit voor mij de juiste beslissing. 'Gelukkig nieuwjaar' was voor deze familie helaas niet aan de orde, wel 'de beste wensen'.