'Hij was bijna drie en zo'n vechter, maar dit gevecht redde hij niet'

28 jul, 2023

Sommige gezinnen blijven je altijd bij. Zo begeleidde Liesje vijftien jaar geleden een gezin met een zoontje dat door zuurstoftekort bij de bevalling ernstige hersenbeschadigingen had opgelopen. Het was een heerlijk mannetje, zo vertelt Liesje, maar tegelijkertijd een grote zorg voor zijn ouders.

Het jongetje zat met zijn twee jaar op het niveau van een baby van een paar maanden. Ook lichamelijk had hij veel beperkingen. Als ik binnenkwam, zag ik zijn grote blauwe ogen glinsteren vanuit de box. Zijn snurkje werd luider en ging sneller als hij je hoorde. Als je niet snel genoeg kwam, maakte hij nog meer geluid. Als je dichterbij was, kwam er een enorme glimlach tevoorschijn.

De zorg was vijftien jaar geleden nog zo anders... In die tijd mocht je ouders in de zorg ook nog ontlasten. Dit kleine mannetje had dag en nacht zorg nodig en de ouders wilden dit ook zo lang mogelijk volhouden. Maar om die zorg vol te kunnen houden, was het soms zo nodig voor de ouders om er even tussenuit te zijn. Even met hun andere zoon op pad gaan. Terwijl de ouders aan het opladen waren, nam ik de zorg een paar uurtjes over. Een paar uurtjes knuffelen en liedjes zingen op de bank en zorgen dat hij zich comfortabel voelde. Hij kon er zo van genieten. Zijn ouders lieten hem vol vertrouwen achter, waardoor ze echt even konden ontspannen.

Maar toen sloeg het noodlot toe. Hij werd ziek. Een opname in het ziekenhuis volgde snel. Ook in het ziekenhuis loste ik zijn ouders af in de zorg, zodat ze thuis even schone kleding konden halen en met hun andere zoon wat konden eten. De ouders wisselde elkaar continu af in het ziekenhuis.

Die zaterdagmiddag kwam ik de ouders weer aflossen. Ik heb die middag met hem op schoot gezeten en voor het raam genoten van de paar zonnestraaltjes die er waren. Hij genoot van de liedjes die ik voor hem zong en keek naar de auto's die voorbijreden. Zijn vader kwam mij weer aflossen en zou de nacht bij hem blijven. Maar in de nacht ging het helemaal mis en is hun zoontje overleden... Hij was bijna drie en zo'n vechter, maar dit gevecht redde hij niet.

Wat een verdriet... Maar wat een mooi en warm afscheid van dit mooie mannetje. En wat ben ik dankbaar dat ik een rol heb mogen spelen in zijn leventje. Het was een bijzonder mannetje met de mooiste blauwe ogen die ik ooit heb gezien, de zachtste blonde haartjes die ik ooit heb gevoeld en de mooiste lach die ik kon krijgen als ik binnenkwam. Zó mooi dat zijn ouders tot het laatste moment zelf voor hem hebben kunnen zorgen.

Dit is Liesje:

Ik ben Liesje en al twintig jaar werkzaam in de gezinsbegeleiding als ambulant medewerker. Onze organisatie biedt begeleiding aan gezinnen waarvan het kind of de ouders een (vermoeden van een) verstandelijke beperking hebben. Zelf ben ik getrouwd en heb ik vier kinderen. Het leuke aan mijn werk is dat ik bij allerlei gezinnen over de vloer kom. Ook gezinnen die de deur gesloten houden voor anderen.

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!