'Wat zie je nu zuster, als je zo naar me kijkt?'

24 aug, 2020

Thuiszorgblogger Judith hoorde op de propedeuse-uitreiking van haar klasgenoten een gedicht die haar bijgebleven is. Het gaat over het écht zien van mensen, omdat je nooit weet wat erachter zit. Judith denkt dat dit één van de belangrijkste aspecten van de zorg (en ook van het leven) is. Zelf heeft ze hem uitgeprint naast haar bed hangen, zodat ze er elke dag aan herinnerd wordt. Deze wilde ze graag met ons delen.

Kijk nog eens goed

Wat zie je nu zuster, als je zo naar me kijkt? Een kribbig oud mens, wiens verstand langzaam wijkt? Onzeker, verdwaasd, in 't verleden gevangen, morsend met eten, bekruimelde wangen en het enige contact dat mij nog rest, is als je zegt: "Doe nou eens je best". Doe nou eens je best.

Zonder gesputter laat ik je begaan. Je baadt me, je voedt me, je kleedt me weer aan. Als dat alles is, kijk dan nog maar een keer en kijk dan wat beter, want ik ben nog zoveel meer. Laat me je vertellen wie ik ben en wie ik was. Hoor mijn verhaal, want dan ken je me pas.

Eens was ik een kind, tien jaar oud hier nog maar. Dit is mijn gezin, we beschermden elkaar. Zestien en klaar om de wereld te omarmen. Dromend van liefde om mijn hart te verwarmen.

Een bruidje van twintig, mijn hart maakte een sprong. Mijn belofte is heilig, ook al ben ik nog jong. Met vijfentwintig ben ik zelf aan de beurt, mijn leven wordt nu door kinderen gekleurd.

Een vrouw van dertig, mijn kroost groeit zo snel, nu nog verbonden, maar blijft dat straks wel? Bij veertig hebben ze de woning verlaten, met moeite vullen we nu samen de gaten. Hier ben ik vijftig, weer kleintjes op schoot. Opnieuw omringd door kinderen, de blijdschap zo groot.

Maar dan wordt het donker, mijn lief overlijdt. Angst voor de toekomst, mijn vijand is de tijd. Mijn kinderen zijn druk met hun eigen gezin en ik denk aan de jaren en aan wie ik bemin.

Nu ben ik oud, mijn omgeving tot last. Lichaam en geest zijn door de tijd aangetast. Mijn huid is gerimpeld, kracht en gratie gaan heen. Op de plaats van mijn hart, daar zit nu een steen. Maar diep in dit lichaam woont nog immer dat kind. Dat danst en verliefd is, dat zingt en bemint.

Ik houd van dit leven en beleef het steeds weer. Ik proef nog de vreugde, maar ook vaak het zeer. Ik denk aan de jaren die zijn weggedreven. Probeer me te schikken in wat is gebleven.

Dus open je ogen en kijk nog eens goed. Besef dat de tijd ook met jou straks dit doet. Kijk in mijn hart, zuster, maak me weer blij. Kijk nog wat beter, kijk en zie.. MIJ

Bron: Vilans.nl. Geschreven door Phillis Mc Cormack.

Dit is Judith:

Hallo allemaal! Mijn naam is Judith, ik ben 20 jaar en tweedejaars hbo-studente verpleegkunde in Den Bosch. Sinds kort ben ik werkzaam als verzorgende 3 in de wijkverpleging; in mijn stage-team om precies te zijn. In mijn vrije tijd vind ik het heerlijk om salsa te dansen, de sportschool onveilig te maken of lekker te wandelen in de bosrijke omgeving in en rondom mijn woonplaats. Ik zal jullie in mijn blogs proberen mee te nemen in de mooie, grappige, maar soms ook ontroerende situaties en hoe ik die als jonge verpleegkundige in opleiding ervaar. Veel leesplezier!

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!