‘Zuster, kun je me uitleggen wat transgender is?’ - Thuiszorg-blogger Judith (20) over haar nieuwsgierige cliënt (95)

Mevrouw Appels is een vrouw van 95. Ik ken haar nog uit mijn stagetijd en inmiddels hebben we een fijne band opgebouwd. Mevrouw voelt zich regelmatig eenzaam, maar ze vindt het heerlijk om een babbeltje te maken met de wijkzusters. Zo ook vandaag.

Eerder dan gepland

Het is zondag, dus ik besluit om van mijn planning af te wijken en wat vroeger naar mevrouw te gaan,  zodat ze de kerkdienst kan volgen op tv. Tijdens het aantrekken van haar steunkousen raak ik met mevrouw in gesprek over het geloof. Ze vertelt me dat ze regelmatig heeft gewenst dat ze niet meer wakker zou worden, maar dat ze blij is dat ze altijd tot God is blijven bidden voor betere tijden.

Echt leren kennen

Ik hoor haar verhaal aan en besluit wat langer bij mevrouw te blijven. Ik loop toch vóór op mijn schema, dus wat extra aandacht in deze corona-tijd kan geen kwaad, vind ik. Zo leer je immers je cliënten écht kennen.

Trans…?

Het gesprek kabbelt nog wat voort met vragen over en weer over het geloof, totdat mevrouw mij opeens met grote ogen aankijkt. ‘Zuster,’ zegt ze, ‘ik heb laatst een woord gehoord op televisie, maar ik weet helemaal niet wat het betekent. Trans…. Transgender of zo? Ik weet het niet meer, maar zo klonk het. Kunt u mij dat nou eens uitleggen? Want vroeger toen ik klein was bestonden al die lastige termen nog niet.’

Vragenvuur

Ik glimlach en antwoord: ‘Natuurlijk kan ik dat.’ Ik probeer haar zo goed mogelijk uit te leggen wat die term inhoudt. ‘Dus,’ concludeert ze, ‘eigenlijk zou dat betekenen dat ik geboren ben als vrouw, maar stiekem mijn hele leven al een man wil zijn? Maar dat kan toch niet? Hoe zit dat dan met geslachtsdelen, bouwen ze die tegenwoordig ook al om? En heb jij ooit getwijfeld dan?’ Ze bestookt me vurig met alle vragen die in haar opkomen. Niet vanuit een oordeel, maar vanuit nieuwsgierigheid en het willen snappen van de tijd waarin we leven. Ik beantwoord haar vragen zo goed en zo kwaad als ik kan.

Snotneus

Ik vind het heerlijk om te zien hoe een vrouw van haar leeftijd, die met zulke andere normen en waarden is opgevoed, zo nieuwsgierig is. Ik besef me steeds meer wat voor ‘snotneus’ ik eigenlijk ben, en dat de wijsheid die wij jongeren vaak denken te hebben, niks is in vergelijking met de levenservaring die ouderen hebben. Des te mooier vind ik het dat we tijdens dit zorgmoment zo openlijk en als twee gelijken met elkaar kunnen praten. Met respect, maar ook met gepaste wederzijdse nieuwsgierigheid naar het verleden én heden.

Een beetje jong

De kerkdienst waarvoor ik eerder was gekomen, heeft mevrouw inmiddels helemaal gemist. Wanneer ik dit opmerk geeft mevrouw me een vette knipoog. ‘Ach, door jonge geesten zoals jij voel ik me ook weer een beetje jong. Dank je wel meisje.’ We nemen afscheid en als ik de deur uitloop weet ik het zeker: de zorg is écht wel mijn ding ?.