'Trek die cape uit, joh! Je bent weer aan het redden!'

"De redder"

Soms komt dan toch ineens die hulpverlener in je naar boven... Je ziet een collega worstelen met een andere collega en voor je het weet, ben je er ook bij betrokken. Voor je het weet, ga jij het oplossen, ben je enorm je best aan het doen en ben je enorm veel energie kwijt aan het probleem van een ander... Kortom, je bent aan het "redden". En op het moment dat je verwacht dat die andere collega eindelijk zelf iets gaat zeggen, valt het stil... En daar sta je dan te stamelen en besef je dat je dit niet had moeten doen. In het ergste geval krijg je zelf nog een conflict met een collega doordat je uit goede bedoelingen een andere collega aan het helpen bent. De vraag is natuurlijk of je de collega nu ook echt geholpen hebt. Want je collega is nog steeds het conflict uit de weg gegaan en met een beetje pech ben je onderdeel van het conflict geworden. 

De enige manier hoe je de collega echt kan helpen, is door de collega te stimuleren zelf het gesprek aan te gaan. Je kan tips meegeven en meedenken, maar het vooral bij de collega laten waar het hoort. Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat oefening kunst baart.

Zo had ik ooit een collega, ik kende haar nog niet zo heel lang, maar er was iets gebeurd in de samenwerking waardoor we lijnrecht tegenover elkaar kwamen te staan. En de enige manier om het op te lossen was het gesprek aan gaan met de betreffende collega. Dat vond ik enorm moeilijk, want het was ook nog een collega met veel kennis en verbaal was ze ook nog eens sterk. Ik zat er enorm mee te worstelen en besprak het met een andere collega. Niet om te roddelen, maar om advies te krijgen over hoe ik dit kon oplossen. De collega gaf mij goede adviezen: Ga het gesprek aan met je collega, vraag of je collega even tijd voor je heeft, houd het bij de feiten, ga niet beschuldigen, hou het bij jezelf, wat doet het met jou, en vraag hoe je het samen zou kunnen oplossen. Stel vragen om een duidelijk beeld van de ander te krijgen. 

Met alle adviezen van mijn collega in mijn hoofd, ben ik het gesprek aangegaan met mijn collega. Toen ik de ruimte binnenkwam, zag ik dat zij het net zo spannend vond als ik. Daar had ik helemaal niet bij stilgestaan. Maar ook dat zij er ook last van had. Toen we allebei ons verhaal hadden gedaan, konden we een weg vinden om weer samen te werken. En daardoor heb ik ook geleerd dat een gesprek aangaan met een collega, waar je een conflict mee hebt, heel helpend kan zijn. 

Mijn collega zei pas tegen mij (toen ik toch weer aan het "redden" was voor een andere collega): "Trek die cape uit, joh! Je bent weer aan het redden!" En dat helpt mij weer om die stap terug te doen. Ach ja, herkennen is het begin van veranderen, toch?