Jouw Hart - Hartrevalidatie

Hartrevalidatie

En inderdaad zoals gezegd moesten we een week later weer terug naar het ziekenhuis voor enkele controles. Waaronder de ICD-technicus... Die kan met metingen zien of alles in orde is, en of er dreigingen zijn geweest... Maar ze kan ook zorgen dat je hartslag opeens veeeeel hoger gaat en dat deed ze dus ook. En dat was merkbaar. Maar zo weet ze wel of alles gewoon werkt en gelukkig was alles in orde. Ook wel eens fijn. Dat het eens goed gaat. Bij de cardioloog was ook alles in orde en mijn man voelde zich goed. Hij had wel zo nu en dan eens last van dat ding, zeker als er wat gewicht verloren ging. Maar dat bleek normaal te zijn. Het is een kwestie van wennen voor iedereen. Over vijf weken mocht hij dan eindelijk met de hartrevalidatie beginnen. Normaal is dat uiteraard na een hartinfarct om zo je hart weer wat sterker te maken en zo weer wat te vertrouwen op je lichaam bij ons ging het logische wijs anders. 

Begin augustus 2021 kregen we dan eindelijk een uitnodiging voor een intake en een fietstest, dit waren logische wijs twee aparte afspraken. De fietstest zou voor de intake plaatsvinden zodat ze zijn trainingshartslag zouden weten. En in het ergste geval zou het zo kunnen zijn dat de cardioloog hem nog niet klaar zou vinden om te revalideren. De intake was een weekje later. Bij die afspraken kregen we ook een mega vragenlijst om in te vullen. Thank God, ik heb het vaker gezegd, maar mijn man voelde zich echt gewoon oké na zijn infarct, nooit angst gehad of wat dan ook. Daar gingen ook vragen over of je bang was voor de toekomst, en ze boden zelfs aan om met iemand te praten. Hoe fijn is dat als je dat nodig zou hebben. Ik denk dat ik dat meer nodig had op dat moment dan hij, er was zoveel gebeurd.

Op een woensdagmiddag gaan we dan naar de intake. Er wordt goed uitgelegd wat de bedoeling is, wat ze allemaal gaan doen elke keer bloeddruk meten etc, en je krijgt een tussentijds overleg om te kijken hoe het gaat etc. Ik moet zeggen, ik heb wel eens zeer slechte ervaringen gelezen over hartrevalidatie, maar wij hebben echt een supergoede hartrevalidatie- en een zeer betrokken team daar. We hadden ook een gesprek met de verpleging aldaar zodat ze van alles op de hoogte waren. En hij zou een week later verwacht worden om rustig te starten en te doen wat hij kon. Ze weten dat hij nogal snel duizelig is dus doe wat je kan en niet daaroverheen. Dat zou vroeger een probleem geweest zijn, want dan zou hij altijd te fanatiek erin gaan zoals altijd... maar gelukkig weet ik dat hij het nu wel rustig aan zou doen. De revalidatie was twee keer per week en duurde ongeveer anderhalf uur. Ik bracht hem weg en haalde hem op, heen en weer na huis was onlogisch dus of ik nam een boek mee en las lekker buiten of ik ging naar het winkelcentrum wat op loopafstand was. 

Al vergeet ik de eerste keer nooit meer, ik kwam naar boven en nam plaats. Denkend dat hij even aan het douchen was zich omkleden etc. Maar toen kwam de fysio naar me toe nam tegenover me plaats en begon. Je moet niet schrikken.... afijn mijn hart bonkte in mijn keel.. Dat heb ik iets te vaak gehoord de afgelopen tijden en er vloog in luttele seconden alles door mijn hoofd. Ze vertelde dat haar collega hem net naar de spoed had gebracht, omdat ze hem zo bleek vonden.En dus is hij even bloedprikken... die afspraak stond voor een week later gepland bij de Star. En dus ging ik weer richting het ziekenhuis een ander ziekenhuis dit keer, op weg naar de spoed. Al snel vind ik hem en dank de verpleegkundige die bij hem bleef tot ik er was. Hij zit natuurlijk weer aan allerlei toeters en bellen, maar dat zijn we nu gewend, dat is elke keer zo als er wat is. Bloed is geprikt en 2 uur later krijgen we de uitslag. Zijn HB is te laag en hij heeft waarschijnlijk bloedarmoede, dit zou worden overlegd met de huisarts. Ook krijgt hij een andere pil voorgeschreven. Eentje die goed is voor zijn hart, zijn nieren en zijn suiker. Ik denk dan altijd: waarom hebben ze die niet meteen gegeven als die zo goed is voor mensen met hartfalen. In overleg met het ziekenhuis hier, zouden we nog een afspraak krijgen bij onze hartfalencardioloogcardioloog. En ze zou alles netjes doorsturen aan ons ziekenhuis en onze huisarts. 

Een dag later bel ik de huisarts, die heeft inderdaad feedback van wat er gisteren was gebeurd en wilde eerst starten met twee keer per week ijzertabletten. En als het dan niet minder zou worden, zouden we bepaalde onderzoeken moeten ondergaan. Onze huisarts is altijd erg positief en denkt gelijk zeven stappen verder en erger. Zover was ik nog helemaal niet. Maar goed, we zouden beginnen met tabletten. Het ziekenhuis had pas drie maanden later alle terugkoppelingen van het ziekenhuis waar we die bewuste donderdag waren. Bizar, ik heb elke week meerdere keren gebeld, maar na drie maanden dan eindelijk een terugkoppeling.

De hartfalencardioloog vond het enkel niet nodig om een afspraak te maken, dus kwamen we weer bij de hartfalenverpleegkundige, onze enige fijne hartfalenverpleegkundige die we hebben gehad... Maar toen we daar waren. had ze geen idee waarom we een afspraak hadden. Afijn net als je denkt dat het gekker kan, krijgen we dit. Maar ze zegt nu je er toch bent kunnen we wel even alles meten wegen etc. Zijn HB blijft laag en er wordt besloten een ijzerinfuus te geven. Te kort aan ijzer is vaker het geval bij hartfalenpatiënten dus dat was een logische keus.

In de tussentijd is hij, ondanks te laag ijzer, wel naar de hartrevalidatie blijven gaan, elke keer kreeg hij te horen dat hij bleek zag, het hoorde er echt bij... En hij ziet inderdaad bleek, maar ik ben dat zo gewend, ik weet bijna niet beter. Het was ook voor zijn infarct zo. Dus zolang ik het niet extreem bleek vind, zit het wel goed. In zijn tussengesprek werd besloten om de revalidatie nog even te verlengen, dit gebeurt vaker en zeker bij mensen met hartfalen. Helemaal fijn en prima! Tot we opeens stopte met een bepaald medicijn, waren we weer terug bij af. Met de revalidatie afgesproken als hij zich weer goed zou voelen dat hij weer present zou zijn. Ze wisten ondertussen van de hele toestanden af en hadden daar alle begrip voor. 

Ik ben zo dankbaar dat hij een onwijs fijne en goede tijd heeft gehad bij de revalidatie. Dat ze echt de tijd voor iedereen namen en dat ze dingen uitlegde en dat het juist goed was als je boven je trainingshartslag kwam, zolang het maar weer ´redelijk´ snel normaal ging... Ik heb vele verhalen gelezen dat dit heel anders was bij de hartrevalidatie. Zo jammer, want het is zo onwijs belangrijk!