Claudia’s sprookje over een nachtelijke oproep – ‘Haar biologische klokje vertelde dat het nog lang geen tijd was om op te staan’

Er was eens een operatieassistent, die in de bereikbare dienst bij haar ouders sliep. Haar ouders woonden dicht genoeg bij het ziekenhuis om de aanrijtijd van een kwartier (van gebeld worden tot omgekleed op de afdeling staan) te kunnen halen. Semi-thuis slapen is natuurlijk altijd aan te bevelen boven bivakkeren op een piketkamer in de zusterflat*.

Deurbel?

Dus zo lag onze slaapzuster heerlijk te dromen, tot de deurbel ging… Volledig ingesteld op wakker worden van geluiden zat de operatieassistente direct rechtop in haar bed met een hartslag van 100+ slagen per minuut… Reflexmatig had zij haar telefoon al in de hand. Pas toen kwam het besef dat dit geen nachtelijke oproep was. Ze opende haar ogen niet, want haar biologische klokje vertelde dat het nog lang geen tijd was om op te staan.

Problematische deurbel

De draadloze deurbel van haar ouders gaf regelmatig problemen. Soms ging het ding niet af als er iemand aan de deur stond, soms klingelde het zo maar ineens uit zichzelf. Ze besloot dat het de tweede optie moest zijn en vleide haar hoofd terug op het kussen. Dit was tenslotte haar huis niet. Als er iemand aan de deur stond, moesten haar ouders maar open doen.

Aanhouders

Toch kreeg ze de gewenste rust niet. Er werd nogmaals aangebeld en nog een keer. Hoewel haar moeder altijd aangaf van het minste piepje wakker te worden, viel er in huis geen geluid te bespeuren. ‘Dan moet ik zelf maar opstaan’, verzuchtte ze. Precies op het moment dat ze van de trap af liep, zag ze een lichtbundel door de tuin schijnen. Ze verstijfde. Fuck, inbrekers? Het was vakantietijd… Zou de tactiek zijn om eerst aan te bellen en als er niemand opendeed het huis leeg te roven?

Stijf tegen de muur

De neiging om zich stijf tegen de muur te drukken en te wachten tot dit alles voorbij was, lonkte behoorlijk. Ze ademde diep in en vermande zich. Ondertussen hoorde ze dat haar ouders ook wakker waren. Gesterkt door het idee dat er ‘achterwacht’ was, stapte de dappere operatiezuster in haar nachthemd mét haar mobiele telefoon in haar hand geklemd naar de voordeur. Alweer zo’n automatisme. Dienst = je telefoon de hele dag bij je dragen, zelfs bij het toiletteren. Want zo’n ding heeft de onhebbelijkheid om precies te ringelen als je hem niet pakken kan.

Honderd gedachten

Ze opende de voordeur op een voorzichtige kier - met de dievenketting er nog op - en staarde recht in het gezicht van een politieagent. Bam, in haar hoofd ontploften wel honderd gedachten. ‘Heb ik mijn auto te ver op de straat staan en heeft er iemand geklaagd? Is er iets gebeurd met familie? Shit, staat mijn eigen huis in de brand…? Is mijn vriend gewond, of dood of…?? AAAAGHHH!!’ Er was geen wijs te worden uit de janboel. Volledig automatisch opende ze de deur helemaal, terwijl de agent al begon te praten. De collega die een rondje om het huis had gemaakt voegde zich bij hem: ‘Niet schrikken hoor, maar u wordt in het ziekenhuis verwacht. Ze hebben u geprobeerd te bereiken.’

Telefoon

Als een hersenloze zombie tikte ze voor het eerst op het schermpje van haar telefoon, half mompelend dat het echt niet zo kon zijn. Dat ding lag náást haar bed en ze sliep nooit ergens doorheen! Zes gemiste gesprekken. Kut! Nog steeds volledig in dubio welke prioriteit het hardst riep bedankte ze de agenten. Moest ze zich aankleden en in de auto springen, moest ze eerst bellen? Help! Kortsluiting in haar brein. Haar ouders stonden ongeveer schouder aan schouder in de woonkamer met vier vraagtekens dansend in hun maanverlichte ogen.

Te laat

Ze toetste klaarwakker het nummer van het ziekenhuis. De meest recente oproep was al van een half uur geleden. Nu door het huis stormen voor aankleden en de snelheidslimiet tarten richting werk voelde misplaatst. ‘Ha, schone slaapster ben je daar eindelijk’, zei de nachtportier. ‘Het hoeft niet meer hoor. We hebben een andere collega laten komen voor de sectio, ze zijn al bijna klaar.’ Met het schaamrood gloeiend en bonzend op haar slapen hing ze op. Wat kon hier nu toch de oorzaak van zijn? Ze draaide de telefoon in haar handen rond. Voordat ze ging slapen had ze het volume nog aangepast naar standje ‘wel-wakker-geen-hartaanval’

Nieuw nieuw nieuw

Ineens viel het rode streepje aan de zijkant van haar iPhone op… ‘Shit.’ Ze was recent overgestapt van een Android-apparaat naar dat ding met een halve appel erop. Testend bediende ze de volumeknopjes en zag op het scherm wél een schuifbalk heen en weer gaan, maar – in tegenstelling tot haar vorige telefoon – werd de ‘silent’-functie daarmee niet ongedaan gemaakt. Oeps, oeps, hele grote oeps!

Baan verloren

Direct sprongen alle mogelijkheden weer in sneltreinvaart door haar hoofd. Raakte ze nu haar baan kwijt? Zou er de volgende werkdag een straffe reprimande volgen? Kon ze haar collega’s ooit nog onder ogen komen? Ze besloot naar het OK-team te bellen. ‘Ach joh, dit gebeurt iedereen een keer’,  zei de collega die in haar plaats was opgetrommeld. ‘Het gebeurt je vast niet weer.’  

Nou…

Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat deze operatieassistent – u heeft vast begrepen om wie het hier gaat – recent opnieuw niet bereikbaar was. Alleen deze keer bleef de oorzaak onbekend. Het moet een technische storing zijn geweest. ’s Morgens bij de test (er kwam geen politie aan de deur, maar een app van een collega maakte het probleem helder) ging de telefoon OOK niet over, net als ‘s nachts. Gewoon direct naar de voicemail. Geen gemiste oproepen, geen geluiden… Na een keer uit- en aanzetten functioneerde het ding weer naar behoren.

Excuses

Sorry lieve collega’s, het was écht niet expres en ik schaam me dood! Om herhaling te voorkomen is er direct een back-up-telefoon geregeld. Met een OK-team dat - zoals het hoort - bereikbaar is,  ‘leefden de spoedpatiënten nog lang & gelukkig’.

*Vroeger zat je 24 uur in piketkamers (oude ‘zusterflat’-kamers) in het ziekenhuis als je bereikbaarheidsdiensten had, met een bed, tv en wasbak, zonder enig comfort. Bij ons is het nu (gelukkig) opgesplitst in twee diensten. Of je hebt in het weekend 7.45-15.30u of 15.30-23.30u + bereikbaarheid voor de nacht. Die late dienst geldt nu ook voor doordeweeks.