Blogger Liesje - 'Elkaar de helpende hand toesteken zou zoveel verlichting kunnen bieden voor sommige mensen...'

Elkaar de helpende hand toesteken zou zoveel verlichting kunnen bieden voor sommige mensen...

In sommige wijken is het heel normaal om elkaar te helpen, een oogje in het zeil te houden of even iets over te nemen van elkaar. Ik weet nog bij de geboorte van mijn laatste zoon, ik dacht toen echt: ‘Hoe ga ik de andere kinderen op tijd op school krijgen met zo een kleintje erbij…’ Ik ben de eerste schooldag na de kraamweek vroeg opgestaan om het allemaal voor elkaar te krijgen, ik was totaal nog niet in een ritme. Tot ik opeens mijn buurvrouw door de brievenbus hoorde roepen of ze mijn kinderen ook mee moest nemen naar school, zodat ik nog even rustig aan kon doen met de baby. De buurvrouw woonde nog niet zo heel lang naast ons en ik keek verbaasd naar de brievenbus. Ik was dat niet gewend en waar zij voorheen woonde was dat heel gewoon. Ik deed de deur open en keek haar verbaasd, maar ook een soort opgelucht aan. De buurvrouw keek mij aan en zei: ‘Is toch een kleine moeite? Ik loop toch die kant op.’  De kinderen huppelde met haar mee naar school en ik keek ze na. Dat kleine gebaar was zo fijn... Het gaf mij net dat beetje lucht wat ik nodig had op dat moment. En dat zou je andere mensen ook zo gunnen, want daardoor redden zij het misschien net genoeg om niet over die grenzen te hoeven gaan waardoor situaties escaleren. 

Maar vaak leven mensen zo op zichzelf dat ze niet eens weten wie de buren zijn... En dan komt er ineens een melding binnen bij Veilig Thuis over een baby die zoveel huilt en dat ze ouders horen ruziën of dat mensen zich zorgen maken of het wel goed gaat bij een jong stel met hun eerste kindje. Ik vraag mij weleens af wat de drempel is om aan te bellen en te vragen of je iets voor hen kan betekenen. Ik kan mij ook voorstellen dat het ook gewoon spannend is om aan te bellen. Maar ook dat het niet gemakkelijk is om hulp te vragen op de momenten dat het nodig is. Ik had ook aan mijn buurvrouw kunnen vragen of mijn kinderen die dag met haar mee mochten lopen naar school, ik wist dat zij haar zoon ook ging brengen... Maar hulp vragen voelt vaak als falen blijkt... 

Maar soms kan iets kleins al zo’n grote verandering brengen en zou een melding bij Veilig Thuis misschien niet eens nodig zijn. Ik wil nog wel even benoemen dat ik mij besef dat de stap om Veilig Thuis te bellen ook een grote stap is die je niet zomaar zet. Vaak heb je dan ook al 100 keer overwogen voor dat je gaat bellen. Het hoeft ook niet altijd gelijk een melding te zijn, je kan ook bellen om advies te vragen over hoe je een bepaalde situatie aan zou kunnen pakken om het weer veilig te maken. Het is vaak al fijn om er met een professional over te praten en samen te bekijken wat de mogelijkheden kunnen zijn. Vaak hoor ik in de reactie van de mensen waar de melding over gaat dat zij zeggen: ‘Waarom hebben ze ons niet eerst aangesproken?’ En ook dat begrijp ik. 

Bij een andere melding die bij ons binnenkwam, over een ouder echtpaar waar steeds ruzie ontstond over het innemen van medicijnen, had een buurvrouw aangeboden om de medicatie 1 keer per dag langs te brengen zodat het niet verkeerd kon gaan. Zo was de spanning weggenomen tussen het oudere echtpaar. Voorheen zeiden ze elkaar alleen gedag, maar toen de buurvrouw hoorde wat het probleem was, bood zij dit gelijk aan. Voor haar een kleine moeite en voor het oudere echtpaar een grote betekenis. 

Het hoeft niet veel te zijn, een klein gebaar is vaak al heel erg helpend. Dit geldt net zo hard voor de eenzame mens. Een klein praatje over de schutting kan al zoveel betekenen. Vaak denken mensen in grote oplossingen maar vaak ligt de oplossing in de kleine dingen. Zoals de uitspraak: ‘Het zijn de kleine dingen die het hem doen.’ Zo is het precies.