Anne's ongezouten mening over de Dag van de Verpleging: ‘Neem ons liever serieus’

Begrijp me niet verkeerd, het is onwijs mooi; een Dag van de Verpleging. Het is een blijk van waardering, een compliment, een pluim. Maar is het genoeg? Is een doosje chocola voor onze inzet genoeg als je je bedenkt dat bij onze diensten de werkdruk eigenlijk altijd te hoog is? Ook vanavond weer een onderbezette dienst. Wel genoeg ‘poppetjes’, maar te weinig expertise en ervaring.

Verre van ideaal

Steeds vaker worden er bijvoorbeeld leerling verpleegkundigen heen en weer geschoven van de ene afdeling naar de andere om op die manier de bezetting rond te krijgen. Deze werksituatie is verre van ideaal, zowel voor het leerproces van de leerling als voor de kennis en kunde van de specialisatie van een afdeling.

Rommelig

Mijn avonddienst start ik met een ervaren collega en een vierdejaars leerling. Ze slaat een zucht van verlichting als ze mij, haar werkbegeleider, op de planning ziet staan. Ze is voor het eerst op deze afdeling ingepland en ze vindt het erg spannend. Totaal terecht. Ik lees ‘haar’ patiënten mee en probeer zoveel mogelijk haar back-up te zijn. De dienst begint rommelig: er komen nog allerlei verlate opdrachten van de artsen binnen die vanmiddag supervisie hebben gehad. Mijn collega krijgt een medicatie opdracht die enkel uitgevoerd kan worden als er veel personeel aanwezig is. Het medicijn is risicovol en vereist elk half uur monitoring. Die monitoring kunnen we nu niet leveren met deze avonddienstbezetting.

Weiger

Tijdens diezelfde avonddienst hebben we veel ‘loopjes’ van en naar de OK en onderzoekkamers. Dat is heel onhandig tijdens de toch al drukke diensten. Mijn collega staat sterk in zijn schoenen en weigert bepaalde opdrachten die prima kunnen wachten tot morgen. In plaats van toestemming vragen worden de artsen dit keer slechts geïnformeerd. Gelukkig gaan ze akkoord.

Hulptroepen

Mijn collega informeert bij andere afdelingen hoe daar de werkdruk is. Er vindt overleg plaats of er hulp kan komen. Het antwoord is ja! Er is hulp onderweg! Dat is heel fijn, want mijn leerling heeft het zweet op haar voorhoofd staan. Ik doe mijn best om náást mijn eigen patiënten, ook haar te ondersteunen. Als de hulp is gearriveerd en kunnen ze direct mijn leerling ondersteunen, gelukkig.

Lange mail

Zonder deze toppers had ik niet geweten hoe we deze avonddienst door hadden moeten komen en hoe laat we klaar waren geweest met onze werkzaamheden. Ontzettend fijn die hulp, maar het is niet zoals het hoort, natuurlijk. We eindigen onze dienst met een gevoel van frustratie en een lange mail naar hogerop met de vraag of dit misschien anders kan. Met het oog op de komende zomer, houd ik mijn hart vast. Maar ook op korte termijn, want we zien dat de volgende dag wéér dezelfde bezetting gepland staat.

Noodkreet

Een Dag van de Verpleging is leuk en attent. Maar als deze dag ingeruild kan worden voor werk waarin we serieus genomen worden, stem ik gelijk vóór. Als onze noodkreet betreft personeelstekort echt gehoord wordt en de werkdruk in de zorg verlicht wordt, dan zeg ik gráág! Houd voorlopig je snoepje, je lieve kadootje, je ode door middel van een lied of gedicht voor wat het is. Als we weer op formatie zijn met een gezonde werkdruk mag deze dag weer ingevoerd worden, wat mij betreft.

Bikkels

Dat lieve zustertje met dat witte kapje dat ja en amen zegt bestaat niet meer. We zijn keiharde bikkels die gaan voor onze patiënten. Kritisch zijn en soms tegen de arts in gaan is noodzakelijk omdat sommige zaken niet haalbaar zijn. Soms voor de patiënt, maar soms ook voor de verpleegkundige omdat we (weer) onderbezet zijn. Dag van de Verpleging...

Neem ons liever serieus.