'Zo zie je dat je dacht waarvoor je kwam niet het probleem hoeft te zijn'

Afgelopen zomer werden we gevraagd voor een beoordeling bij een meneer met hartkloppingen (palpitaties). Het is 5 uur in de ochtend. Dhr. is goed aanspreekbaar, maar is enigszins onrustig.

Ter plaatse is dhr. nog op het toilet. We wachten even waarna dhr. meeloopt naar de woonkamer. We stellen ons voor en vragen wat we voor dhr. kunnen doen. Een feitelijke start van de anamnese.  Dhr. begint het relaas van de start van atriumfibrilleren en hoe een en ander verlopen is, daarbij ademt hij gejaagd. Als eerste wil ik de ademhaling onder controle krijgen. Mijn collega sluit de saturatie meter aan. Deze geeft 100 procent aan en de hartfrequentie zit rond de 70. Dit zou geen onrust moeten veroorzaken. Nadat de ademhaling onder controle is, ga ik de anamnese wat strakker sturen om erachter te komen wat nu eigenlijk de zorgvraag is. Het verhaal gaat enigszins van de hak op de tak. Dan geeft dhr. aan dat hij eerder op de dag extra water gedronken heeft omdat het urineren moeizaam ging. Als ik specifiek vraag wordt het een en ander meer duidelijk. Het komt erop neer dat dhr. sinds 1,5 dag pijn heeft in de blaasregio en steeds aandrang heeft, maar het idee heeft dat hij niet voldoende kan uitplassen. Oh, een volle blaas, hoor ik je denken.

We maken het onderzoek even volledig af.

De A was en is vrij

In de B: aanvankelijk hyperventilatie, gecoupeerd middels ademhalingsoefening. De saturatie is 99 procent en er is beiderzijds normaal symmetrisch ademgeruis. Geen bijgeluiden.

In de C: atriumfibrilleren met een ventriculaire frequentie van 70-80, de RR bedraagt 167/90 De huid laat een normaal aspect zien. Niet bleek. Niet vegetatief. Een 12-afleidingen ECG geen andere bijzonderheden.

In de D: maximale EMV-score. Glucose 13. Te hoog voor dit tijdstip in de vroege ochtend.

Temperatuur: 36.2 tympaan gemeten.

Allergie: -

Medicatie: Anti-aritmica en antistolling.

Past Illness: AF, appendectomie.

E: Sinds 1,5 dag mictie problemen met diffuse pijnklachten in de onderbuik en met name in de blaasregio.

Abdomen: Litteken appendectomie. Soepele buik. Geen druk of loslaatpijn. Bij het palperen van de blaasregio is deze gevoelig. 

Darmperistaltiek: +.

Waar denken we aan: Dhr. dacht last te hebben van hartritmestoornissen en dat zijn hart weer op hol was. Dit hebben we kunnen uitsluiten. Het ritme is prima onder controle. De mictie problemen staan op de voorgrond. Dit veroorzaakt onrust. Dhr. is geregeld naar het toilet geweest, heeft ook geürineerd, maar kan niet benoemen of het veel was en of iets zeggen over kracht van de straal. Ook niet of er pijn was. Of er bloed bij de urine (hematurie) was, wordt ook niet duidelijk

Hoe nu verder: Ik wil eerst weten of de blaas vol. Is er mogelijk sprake is van een retentieblaas of overloopblaas. De blaas ledigt zich dan niet volledig bij het urineren, waardoor nieuwe urine als het ware de blaas doet overlopen. We katheteriseren de blaas eenmalig. De blaaskatheter laat zich soepel inbrengen waarbij ik geen weerstand voel. Belangrijk is om voldoende gel te gebruiken, zodat het ongemak zo beperkt mogelijk blijft. Er komt een klein beetje bloederig vocht met urine terug. Dus geen volle blaas. Terwijl ik dat toch enigszins had verwacht. Het bloed kan veroorzaakt zijn bij het inbrengen, maar acht ik niet direct waarschijnlijk gezien de soepel introductie. De katheter halen we er weer uit. Het beeld past het meeste bij een cystitis nu (blaasontsteking).

Ik ga met de huisarts overleggen en bespreek mijn bevindingen. Een urineweginfectie staat nu op één. Afgesproken wordt dat zodra het kan urine voor onderzoek wordt opgevangen, zodat eventueel AB (antibiotica) gegeven kan worden. Indien het een UWI is, zal de huisarts AB voorschrijven.

Urineweginfectie bij mannen wordt vrijwel altijd behandeld met een AB kuur. Nadien bespreek ik alles met patiënt en familie. Goede uitleg, geruststelling en het maken van vervolgafspraken maakt dat patiënt weer volledig rustig is. Wetende dat het hartritme onder controle is en dat de huisarts een paar uur later de zorg overneemt.  Al onze bevindingen noteer ik in het ERF (elektronisch ritformulier) welke ik digitaal naar de HAP en de eigen huisarts stuur.

Zo zie je dat je dacht waarvoor je kwam niet het probleem hoeft te zijn. Gelukkig hoeft de patiënt niet naar het ziekenhuis en kan de zorg in de eerste lijn gecontinueerd worden.

Tot zover,

Wil je geen blog missen, dan ben je van harte welkom op mijn FB-pagina Ambulanceverpleegkundige in praktijk en op Insta: ambulanceverpleegkundige_in_praktijk

John.