Psychomotorisch therapeut Stefanie helpt mensen met ingebeelde lelijkheid (BDD)

Therapeut op gympen

Stefanie legt haar werk als psychomotorisch therapeut meestal zo uit: ‘Een psycholoog praat veel en wij dóén veel. Negen van de tien dagen sta ik in de sportzaal voor allerlei sport-, spel- en lichaamsgerichte oefeningen met patiënten. Het doel kan aandachttraining zijn, maar ook ontspannen en voelen in plaats van denken. Zo proberen we nieuw gedrag aan te leren waarmee ze het dagelijks leven weer aan kunnen.

Body Dysmorphic Disorder

Een bijzondere groep patiënten zijn de mensen met BDD, ofwel ingebeelde lelijkheid. Ze vinden bijvoorbeeld dat ze een rare neus hebben, een lelijke huid of vreemde verhoudingen in hun gezicht. Vaak zijn het hoogopgeleide en jonge mensen die willen voldoen aan het perfecte plaatje. We zien het steeds vaker, want de bladen en social media helpen er niet aan mee.

Niks te zien

BDD-ers zijn continu bezig met hun uiterlijk en vaak met hoe anderen hen zien. Ze staan uren voor de spiegel om naar hun vermeende defect te kijken en dat weg te werken. Met een petje of make-up bijvoorbeeld. Hun hele leven lijdt eronder. Ze raken depressief en angstig en hebben moeite met het aangaan van relaties. Sommigen durven zelfs niet meer naar buiten. Het gekke is dat jij en ik meestal niets afwijkend aan hen zien.

Rimpels wegschuren

De dag van een BDD-er zit vol rituelen. Ik heb een vrouw begeleid die angst had voor ouder worden. Om 4 uur in de ochtend begon ze aan een urenlang ritueel van make-up en rimpels wegwerken. Daar gebruikte ze zelfs schuurpapier voor. Ze had ook een neusoperatie laten doen. Haar uiterlijk en vrouwelijkheid waren een grote obsessie die haar leven compleet beheerste.

Nieuwe focus

Je kunt je voorstellen dat sporten voor BDD-ers een behoorlijke uitdaging is. Je make-up kan uitlopen omdat je gaat zweten of je haren raken in de war bij het trampolinespringen. Fysiek contact of dichtbij elkaar staan is voor de meesten ook erg spannend. Het doel van onze therapie is dat uiterlijk minder belangrijk wordt en andere aspecten meer naar voren komen. Plezier of het concentreren op een taak bijvoorbeeld. Ze leren door allerlei oefeningen weer te voelen en minder in hun hoofd te zitten.

Beter in je vel

Vier maanden duurt onze therapie. Het is een zwaar traject voor deze mensen waarbij ze de confrontatie met zichzelf vol aan moeten. Ik vind mijn werk super boeiend. Hoe mooi is het dat ze daarna beter in hun vel zitten en het leven weer aan kunnen!’

Lees ook op FloorZorgt:

IC-verpleegkundige Hassan legt uit: zó zorg je voor patiënten uit een andere cultuur

Denise (29) werkte als verpleegkundige in Afrikaans oorlogsgebied. ‘Je moet stevig in je schoenen staan’