'Loslaten, dat is makkelijk zeggen, maar hoe doe je dat dan?'

Anne-loslaten

Loslaten, hoe doe je dat? Hoe moet dat? In de laatste fase van het leven kun je er maar druk mee zijn. Ziek zijn, afronden, afscheid nemen, loslaten? Woonbegeleider Anne vertelt erover in deze blog.

Loslaten

Je ligt in bed en hebt ondraaglijke pijn. Mijn hart doet pijn als ik je hoor kermen, huilen. Extra pijnstilling is voor nu ook niet voldoende. Als ik je vraag of het je zou helpen als je zou gaan slapen, smeek je bijna het antwoord: "Ja, graag."

Ik bel je dochter, zij komt en vraagt ook of je mag gaan slapen zodat je niet zo lijdt.

Ik vraag of ze je andere dochter wil bellen, zodat ze jou nog kan spreken. Zij komt een half uurtje later op de afdeling. Ik spreek af dat jullie aangeven wanneer de tijd daar is om de medicatie toe te dienen.

Als ik even later op jullie verzoek naar je toe loop, vliegt een dochter de gang op en rent hard weg. De ander is nog bij je en vertelt dat haar iets van het hart moest en dat ze dat hardop heeft uitgesproken. Aan de gezichten van beide dochters zag ik dat het hier niet ging om een verzoenend gesprek. Ik vraag (het schoot me er zo uit): "Hier aan bed? Bij je stervende moeder?"

"Ja euh, ik weet ook niet of dat het beste was, maar ik moest haar gewoon bepaalde dingen zeggen", was het antwoord dat ik hoorde.

En eerder op de avond vroeg je dochter aan mij: "Loslaten, dat is makkelijk zeggen, maar hoe doe je dat dan?" Nou, ik weet het ook niet, het lijkt me een van de moeilijkste dingen die je ooit een keer moet doen, maar kan je dat dan, als je kinderen aan bed staan te ruziën?

In de kamer ernaast heerst een serene harmonieuze rust. Een stervende echtgenote, moeder, oma. Partner en twee dochters blijven waken. Bedden klaargezet zodat iedereen de mogelijkheid heeft om te rusten. Samen als gezin, moeder die af en toe nog reageert, niet lijdt. Er wordt tussendoor gelachen, gehuild, alles mag er zijn.

Confronterend, maar ook bijzonder intrigerend om te zien dat er in twee kamers naast elkaar zo'n wereld van verschil is als het gaat om omgaan met elkaar, ruimte creëren, respect hebben voor elkaar en je eigen ik even opzij kunnen zetten.

Ik weet niet wat makkelijker is om te doen. Loslaten als iedereen naar huis is gegaan of loslaten als al je dierbaren om je heen zitten. Je zou het maar eens moeten doen...

Anne

Dit is Anne:

Hoi, ik ben Anne, ik heb 25 jaar in de ouderenzorg/verpleeghuis zorg gewerkt. Daar ben ik begonnen met blogs schrijven. Emotionele, verdrietige, maar ook heel veel waardevolle momenten schreef ik van me af, omdat het me raakte en ik hier iets mee moest van mezelf, om te zorgen dat ik er zelf geen last van kreeg. Dit omdat ik me vaak alleen voelde als het ging om zorgen verlenen in de laatste levensfase.

Sinds een aantal jaar ben ik werkzaam in het hospice, voor mij de 'kers op de taart' wat zorg betreft. Belangrijk is kwaliteit van leven, de mens achter de ziekte zien en in kunnen spelen op waar de behoefte ligt. Dit kan zijn van een lekkere kroket tot een dagje uit met de Wensambulance. Dit doe ik samen met  een prachtig team.

Humor, kritisch kijken, empathie, makkelijk contact leggen en goed kunnen luisteren zijn eigenschappen die bij mij horen en waarvan ik het belangrijk vindt om mijn werk ook vol te kunnen houden. Ook deel ik mijn ervaringen om mensen te laten lezen en mee te nemen in onze mooie kant van het vak.

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar! 

You have already unliked it!