'Ik liep het tuinpad op en daar hing hij... Vlak voor de deurbel'

23 feb, 2024

Ben jij ook als de dood voor spinnen? Alleen al door het lezen van deze blog van Zuster Toos kreeg ik de kriebels.

Hij is veel kleiner dan jij hoor. Hij vreet je echt niet op. Tjonge zo'n stoer wijf en dan bang zijn voor zo'n klein beestje. Ik heb alle opmerkingen al zo'n duizend keer voorbij horen komen. Maar het verandert niks aan mijn gevoel... Ik ben doodsbenauwd van spinnen. Ik word er om uitgelachen en ben door mijn fobie vaak het middelpunt van spot. Ik vind die beesten nog steeds allesbehalve grappig.

Een paar jaar geleden was ik op weg naar een cliënt. Ik liep het tuinpad op en daar hing hij... Vlak voor de deurbel. Een kneiter van een kruisspin. De griezels liepen over mijn rug.

Oké dilemma. Ik durf niet met mijn hand bij de bel te komen en als ik niet aan bel, doet mijn cliënt de deur niet open omdat hij niet weet dat ik er ben. Ik bedacht dat ik meneer kon bellen om te vragen of hij de deur open wilde doen. Maar ik bedacht ook meteen dat ik dan uit moest leggen waarom ik niet gewoon op de voordeurbel had gedrukt. Dat moest ik natuurlijk dan nog héél lang aanhoren. Wat dan?

De bel hing ongeveer op mijn schouderhoogte. Aangezien ik 1.80m ben is dat best hoog. Maar ik besloot het toch te proberen. Ik keek om mij heen of niemand het zag en stopte mijn broekspijp in mijn sok. Ondanks dat ik over het algemeen zo lenig ben als een eikenhouten balk, kon ik mijn been precies hoog genoeg krijgen om met de neus van mijn schoen aan te bellen. Nog een soort dansje erna - wat meer weghad van een kruising tussen breakdance en klem zitten met je vingers in het stopcontact - omdat het hele web aan mijn voet was blijven hangen. Maar het was gelukt. Ik had aangebeld, niemand had het gezien en ik was best trots op mezelf.

Tot de volgende ochtend... Ik was weer bij mijn cliënt. 'Zuster, ik moet je toch wat vragen', zei hij. 'Was er gisteren iets aan de hand?' Ik begreep werkelijk niet wat meneer bedoelde. Toen kwam het hele verhaal eruit. De overbuurman had die dag ervoor vanuit zijn slaapkamerraam het hele spinnencircus gadegeslagen. Gierend van de lach heeft hij het hele verhaal over wat hij had gezien aan mijn cliënt verteld. Was ik toch nog betrapt...

zuster-toos-blogger-carina-verpleegkundige

Dit is Zuster Toos:

Mijn naam is Carina (46), getrouwd en moeder van twee prachtige zoons. Ik ben al 28 jaar werkzaam in de zorg en na een aantal werkplekken te hebben gehad, weet ik dat mijn passie in de thuiszorg en wijkverpleging ligt. Elke dag stap ik met veel plezier in mijn autootje om te gaan zorgen voor ‘mijn’ cliënten. Je maakt een enorme diversiteit aan dingen mee, en bent aangewezen op je eigen kennis, kunde en inventiviteit. Na 26 jaar kan ik nog steeds met mijn hand op mijn hart zeggen dat ik het mooiste vak van de wereld heb. Mijn blogs, die ik deel via mijn Instagram-account @zustertooszorgt, zijn ontstaan doordat ik me soms erg kan storen aan het negatieve daglicht waarin de zorg soms wordt neergezet. Tuurlijk is het hard werken, maar er zijn zoveel onbetaalbare gouden momenten; als je ze maar wil zien. Daar kan voor mij geen topsalaris tegenop. Momenteel volg ik naast mijn baan een deeltijdstudie HBO-V, een pittige combinatie. Ontspannen doe ik in mijn tuin, wandelend met mijn hond, en door uitgebreid te koken voor mijn mannen, familie en vrienden. Kortom: ik ben een gelukkig mens.

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!