Een artikel uit Persoonlijk
'Ondertussen vraag ik me af of de artsen wel duidelijk genoeg zijn geweest tegen deze mensen'
Zuster Toos is bij een cliënt die onlangs een ernstige diagnose heeft gekregen. De mantelzorger en de cliënt hebben hoop op herstel, maar zuster Toos daarentegen… Zij wordt tien jaar teruggeworpen in de tijd, toen ze zich genoodzaakt voelde een “slecht nieuws” boodschap te brengen.
Hoop en vrees liggen dicht bij elkaar. Eerlijk zijn en om de hete brij heen draaien ook.
Ik kom binnen voor begeleiding bij het aanleren van een handeling aan een mantelzorger. Het is geen hogere wiskunde, dus iedereen kan dit. De cliënt heeft recent een zeer ernstige diagnose gekregen. Ik zie hoop bij beiden. "Als er echt niets meer aan te doen is, zouden ze toch geen vooruitzicht hebben gekregen op behandeling", zeggen ze. "Eerst aansterken en dan ervoor gaan." Ik vind het bewonderenswaardig als mensen de kracht hebben om hoop te koesteren in de meest moeilijke periodes in hun leven.
Maar ondertussen vraag ik me af of de artsen wel duidelijk genoeg zijn geweest tegen deze mensen. Of dat deze verpleegkundige de situatie veel te zwartgallig inschat. Terwijl ik hoopvolle woorden aanhoor, merk ik bij mijn cliënt toch ook vertwijfeling die niet helemaal toegegeven wil worden.
Als de mantelzorger de handeling onder de knie heeft, is het de bedoeling voor ons om de zorg af te sluiten. Ik kijk naar de cliënt en naar de mantelzorger en neem een andere beslissing. De diagnose is in mijn inziens zo ernstig dat ik de hoop niet kan delen. Deze situatie kan niet zomaar losgelaten worden.
Mijn klinische blik werpt me een jaar of tien terug. Een cliënt met dezelfde diagnose, ongeveer dezelfde leeftijd, dezelfde hoop als ik hier nu hoor, maar die werd bikkelhard de grond ingeboord door heel snelle achteruitgang. Toen was ik de boeman die, op aandringen van de cliënt, eerlijk vertelde dat ik het mis zag gaan.
Nu probeer ik om de hete brij heen te draaien. We zijn tien jaar verder. Er is vast iets uitgevonden waar ik nog geen weet van heb. Anders zouden ze dit toch niet allemaal overhoop halen, dan zouden ze toch eerlijk zijn? Dus hoor ik mezelf nu zeggen: "Moed verloren, al verloren, hè."
Na een zeer intensieve dienst stap ik in mijn auto met een rotgevoel. Ik hoop dat er inderdaad iets is uitgevonden waar ik nog geen weet van heb. Maar ik vrees...
Dit is Zuster Toos:
Mijn naam is Carina (46), getrouwd en moeder van twee prachtige zoons. Ik ben al 28 jaar werkzaam in de zorg en na een aantal werkplekken te hebben gehad, weet ik dat mijn passie in de thuiszorg en wijkverpleging ligt. Elke dag stap ik met veel plezier in mijn autootje om te gaan zorgen voor ‘mijn’ cliënten. Je maakt een enorme diversiteit aan dingen mee, en bent aangewezen op je eigen kennis, kunde en inventiviteit. Na 26 jaar kan ik nog steeds met mijn hand op mijn hart zeggen dat ik het mooiste vak van de wereld heb. Mijn blogs, die ik deel via mijn Instagram-account @zustertooszorgt, zijn ontstaan doordat ik me soms erg kan storen aan het negatieve daglicht waarin de zorg soms wordt neergezet. Tuurlijk is het hard werken, maar er zijn zoveel onbetaalbare gouden momenten; als je ze maar wil zien. Daar kan voor mij geen topsalaris tegenop. Momenteel volg ik naast mijn baan een deeltijdstudie HBO-V, een pittige combinatie. Ontspannen doe ik in mijn tuin, wandelend met mijn hond, en door uitgebreid te koken voor mijn mannen, familie en vrienden. Kortom: ik ben een gelukkig mens.
Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!
Reageren op dit bericht?
Om te kunnen reageren op dit bericht moet je ingelogd zijn. Klik hier om in te loggen.