'Ik ging op de rand van het bed zitten en deed alsof ik álle tijd van de wereld had'

HEB JE ÉVEN VOOR MIJ?

Dementie krijgen én in een verpleeghuis terechtkomen, kan gerust als een grote, dubbele crisis aangemerkt worden. En ieder mens heeft zo zijn eigen manieren (aangeleerd) om in tijden van crisis het hoofd boven water te houden. Ontkennen, kop in het zand steken, vechten, terugtrekken, accepteren, enz.

Zo ook iedere bewoner van de groepswoning. Eén van de bewoners vraagt veel aandacht door negatieve uitspraken, vaak de alarmbel te gebruiken en verzorging het idee te geven dat het eigenlijk nooit snel genoeg gaat of goed genoeg is. Dat kan erg frustrerend zijn wanneer het als verzorging niet lukt deze negatieve spiraal te doorbreken. Het vraagt ook veel tijd en geduld. Zo vroeg ze ook tijdens een van mijn diensten om mijn aanwezigheid en hulp door veelvuldig te bellen.

Door mijn opleiding Gespecialiseerd Verzorgende Psychogeriatrie (GVP) heb ik geleerd dat gedrag altijd een reden heeft en het belangrijk is om bewust te worden wat er nu eigenlijk écht aan de hand is. Ieder mens heeft behoefte aan betrokkenheid, ertoe te doen en te mogen zijn wie je bent.

Met die gedachte in mijn hoofd belandde ik bij haar op de kamer, en besloot iets heel anders te doen dan alleen te doen wat ze van me vroeg en weer te vertrekken tot de volgende druk op de alarmknop. Ik ging zitten op de rand van het bed en deed alsof ik álle tijd van de wereld had.

Toen vertelde ze als vanzelf 'haar' verhaal. Het begon met een reclame over de Efteling, wat gevolgd werd over haar jonge jaren thuis bij haar ouders, over haar huwelijk, de kinderen, haar ziekte en zorgen.

Het enige wat ik hoefde te doen, was haar aankijken, toeknikken, hummen en af en toe een korte opmerking maken. Na ongeveer een kwartiertje keek ze op haar klokje en zei: ‘Zo, dat was een heel gesprek, dank je wel!’

De verdere avond heeft ze geen aandacht meer gevraagd en bij het naar bed gaan bedankte ze me opnieuw voor de fijne avond en kreeg ik een welgemeende zoen op mijn wang! En dat voor 15 minuutjes van 'mijn' tijd.