Opvallende carrièremove: Annette liet zich terugzetten van verzorgende IG naar helpende

Hoe lang heb je als verzorgende IG gewerkt?

‘Een jaar of tien. In 2010 rondde ik mijn opleiding tot IG’er af, nadat ik eerst de opleiding tot verzorgende had gevolgd. Als IG’er mocht ik ook verpleegkundige handelingen verrichten zoals injecties, stomazorg en sondevoeding en kreeg ik meer verantwoordelijkheid.’

Dat klinkt als een mooie stap in je carrière…

‘Dat was het ook! Na 17 jaar in de thuiszorg wilde ik weleens wat anders en kwam ik in een kleinschalig particulier verzorgingshuis terecht voor mensen met dementie. Dat tehuis heb ik samen met mijn collega’s helemaal vanaf het begin opgezet. Het was ooit een oud café, en dat is omgebouwd tot een 24-uurs zorginstelling.’

En toen?

‘Zo kleinschalig als we begonnen, met alle aandacht voor de bewoners, zo onpersoonlijk was het een paar jaar later. Mijn werkgever wilde dat we alles zelf deden. Koken, de was doen, schoonmaken, ik rende de hele dag heen en weer. En dat ging vaak ten koste van de bewoners, en later ook van het personeel. We moesten alles per cliënt bijhouden, alles verantwoorden. Van elke bewoner moesten we een zorgleefplan bijhouden en up-to-date houden. Dat gaat over: moeten de bedrekken omhoog? Wat kan de cliënt nog zelf? Wat en hoeveel eet ze? Hoe vaak gaat ze naar het toilet? Al deze informatie moesten we in de computer invoeren. Voorheen deed ik dat altijd schriftelijk, in mappen, dat vond ik veel handiger. Er ging ontzettend veel tijd in zitten. Voor mijn gevoel was mijn werk nooit af. Als IG’er had ik veel verantwoordelijkheid en was ik ook nog eens verplicht allerlei scholingen te doen die ik in de praktijk helemaal niet nodig had. Dat ging me steeds meer tegenstaan.’

En toen besloot je als helpende aan de slag te gaan?

‘Ja. Ik dacht: ik ben 57, wil ik dit wel? Hoe lang houd ik dit nog vol? Mijn man was al een tijdje bij de deur (niet meer aan het werk, red.) en ik wil ook graag tijd met hem, mijn kinderen en mijn kleinkind doorbrengen. Dus ben ik op zoek gegaan naar een andere baan. Ik werk nu weer op een kleinschalige afdeling bij de Zorggroep Sint Maarten in Losser, opnieuw met mensen met dementie. En op elke afdeling werkt één verzorgende en één helpende. En ik ben dus de helpende. Eindelijk kan ik weer echt helpen en heb ik niets te maken met al die administratieve rompslomp. Ik kan doen wat echt nodig is en rustig de tijd nemen voor elke bewoner. De was gaat naar de wasserij, voor het schoonmaken is er speciaal personeel. En als ik klaar ben met werken, ben ik ook echt klaar. Heerlijk.’

Voelt het voor jou als een stapje terug?

‘Nee. Ik verdien misschien iets minder, maar ik hoef er niets voor te laten. En daarbij: ik krijg er zoveel voor terug. Ik heb leuk werk, ga er met plezier naartoe. Je werkt om te leven, en niet andersom. Natuurlijk kostte het wel even om mijn draai te vinden. Ik denk nog wel als een IG’er. Soms is dat wel handig en kan ik met de IG’ers meedenken, over medicatie bijvoorbeeld. Ik merk dat ze dat wel respecteren,’

Zijn er meer IG’ers die deze stap wagen, denk je?

‘Ja, dat denk ik wel! Ik ken meer IG’ers die zeggen: dat wil ik ook wel. Zo zijn er twee oud-collega’s die ook als helpende zijn gaan werken. Als ik jonger was geweest dan was ik misschien nog een opleiding gaan volgen, op Niveau 4. Daar heb ik nu geen behoefte aan. De jongere IG’ers gaan vaak nog een verpleegkundige opleiding doen en zien IG als een opstapje.’

Hoe kom je nu na een dag werken thuis?

‘Met een blij en voldaan gevoel. Ik heb nu echt tijd en aandacht voor de mensen. Als IG’er moest ik altijd op mijn stek blijven, omdat ik de verantwoordelijkheid had over de afdeling. Nu kan ik als het mooi weer is zeggen: ‘Kom, we gaan even wandelen’. De lach op het gezicht van de bewoners, daar doe ik het voor. Ik voel me veel fijner, kan mijn werk veel beter van me afzetten. Vroeger bleef ik maar doormalen: heb ik dit wel gedaan, dat gedaan? Dit houd ik zeker nog tien jaar vol.’