Laura is ziekenhuiskapster: ‘Als mensen aan allerlei slangen en snoeren liggen, moet je creatief zijn’

Wat een bijzonder beroep heb je. Wie komen er zoal bij jullie langs voor een knipbeurt?

‘Je zou denken dat er alleen patiënten langskomen, maar dat is niet zo. Er lopen ook mensen uit de buurt binnen of personeel van het ziekenhuis. Het gebeurt ook wel dat iemand moet wachten tijdens een operatie en die tijd gebruikt om geknipt te worden. En wist je dat we ook naar de afdelingen toegaan als mensen te ziek zijn om naar beneden te komen?’

Dat lijkt me best spannend en misschien ook lastig soms?

‘Je went eraan, maar we komen wel lastige situaties tegen inderdaad. Soms liggen mensen nog aan allerlei slangen en snoeren en kunnen ze niet uit bed. Dan moet je wel creatief zijn. Ik heb ook wel eens op de isolatiekamer geknipt. Dan moet je een pak aan en een kapje op. Eng vind ik het niet meer. Ik denk altijd: diegene die in dat bed ligt heeft het zwaar, niet ik.

Moet je ook rekening houden met medische problemen?

’Ja, als mensen zich niet kunnen bewegen, dan vraag je bijvoorbeeld hulp van de familie of verpleegkundige. Soms moet je om een wond heen knippen of heeft iemand een hoofdhuidprobleem waar je extra voorzichtig mee moet zijn. En er zijn natuurlijk patiënten die chemo krijgen en hun haar verliezen. Wij begeleiden hen bij het aanmeten en passen van een haarstuk als ze dat willen.’

Je krijgt vast pittige verhalen te horen?

‘Als kapper kom je dichtbij mensen, je raakt iemand aan en komt in zijn comfortzone. Vaak vertellen ze wel wat er met hen aan de hand is. Veel patiënten vinden het fijn om hun verhaal kwijt te kunnen. Maar er zijn ook mensen die niet over hun ziekte willen praten. Dat voel je snel genoeg aan en wij kapsters zijn ook heel goed in het praten over koetjes en kalfjes.’

Zijn er patiënten die je altijd zijn bijgebleven?

Ja, vaak raakt het me als het om kinderen of mensen van mijn eigen leeftijd gaat. Ik heb een keer een meisje geholpen die een zelfmoordpoging had gedaan. Haar haar zat helemaal in de knoop en ik ben een paar keer bij haar geweest. Ze deelde haar verhaal en dat heeft veel indruk op me gemaakt. Ook de jongen die een motorongeluk had gehad en twee benen moest missen zal ik niet snel vergeten, heel heftig.’

Hoe ga je daar dan mee om?

‘We hebben een hecht team en het is fijn dat we dit soort verhalen met elkaar kunnen delen. Wij hoeven patiënten gelukkig geen slecht nieuws te brengen, de grootste klap hebben ze al gehad als wij komen knippen. Wij kunnen ze juist een beetje helpen en afleiding bieden. Vaak zijn mensen zo blij om even weg te zijn van het medische gebeuren en weer een lekker fris kapsel te hebben. Je krijgt echt waardering voor je werk en dat geeft natuurlijk veel voldoening.’

Zou je nog in een gewone kapsalon willen werken?

‘Oh, maar daar werk ik ook. We hebben nog een vestiging, in een nabijgelegen dorp, waar ik mijn vaste klanten heb. Juist die afwisseling vind ik heel leuk. Niet al onze kapsters werken ook in het ziekenhuis, het moet je wel liggen. Maar ik communiceer makkelijk en denk dat ik er wel geknipt voor ben, haha.’