'Ik ga echt niet met zo'n ding lopen, dat is voor oude mensen'

24 sep, 2024

In de zorg zie je allerlei reacties op hulpmiddelen, van enthousiasme tot pure afkeer. Zuster Toos vertelt over cliënten die resoluut weigeren om met 'zo'n ding' te lopen.

"Ja, ik ga echt niet met zo'n ding lopen, dat is voor oude mensen." Nee, Kees, dat snap ik je bent pas 86, dat is nog lang niet oud, hoor ik mezelf quasilollig en sarcastisch zeggen.

Annie komt aangezwabberd, zwaar leunend op haar stok. Ze is afgelopen week voor de zoveelste keer gevallen. "Nee hoor, ik hoef zo'n ding niet, het gaat zo hartstikke goed." Ja, tot je straks weer een smakker maakt en hals, nek en nieren breekt, hoor ik mezelf denken. Maar ik houd wijselijk mijn mond.

Ik heb deze 'excuses' om er geen te gebruiken al zo vaak gehoord. Al zo vaak oeverloze discussies gevoerd waarom het wel verstandig is om er een te gebruiken.

Het ding?? Een rollator...

Wat maakt nou toch dat het voor mensen letterlijk zo'n ding is om met het ding te lopen. Is het het feit dat het zichtbaar maakt voor jezelf en de buitenwereld dat je mobiliteit niet meer is wat het was toen je 18 was? Maakt het ding je oud? Of gewoon je grijze haar, rimpels en het feit dat je geboortejaar ergens ver in de vorige eeuw ligt.

Wat is het toch dat het zo moeilijk maakt om ermee te gaan lopen? Het is reuze handig. Je loopt stabieler. Je kan erop zitten als je even op adem wilt komen. Het plankje is reuze handig om van alles op te zetten wat je wilt vervoeren van A naar B. En in je mandje passen de boodschappen. Ik zie alleen voordelen.

Bij mijn cliënten die er wel een hebben, noem ik ze altijd 'de Ferrari' of 'uw Mercedes'. Ik zie dat mensen dankzij 'het ding' weer een stukje meer bewegingsvrijheid terugkrijgen. Van de week zag ik Truus ineens buiten op een bankje in het zonnetje zitten met haar Mercedes. En kwam ik Joop tegen met zijn Ferrari bij de visboer. Dat zouden ze zonder anders nooit hebben gered.

Of ik er zelf ooit een aanschaf als ik oud ben?? Tuurlijk wel, want ik ben veel te bang dat er anders zo'n betweterige zuster mij van de grond moet komen rapen. En mij dan de les gaat lezen dat ik veel beter een rollator kan gaan gebruiken, omdat dat veel veiliger is. 😉

zuster-toos-blogger-carina-verpleegkundige

Dit is Zuster Toos:

Mijn naam is Carina (46), getrouwd en moeder van twee prachtige zoons. Ik ben al 28 jaar werkzaam in de zorg en na een aantal werkplekken te hebben gehad, weet ik dat mijn passie in de thuiszorg en wijkverpleging ligt. Elke dag stap ik met veel plezier in mijn autootje om te gaan zorgen voor ‘mijn’ cliënten. Je maakt een enorme diversiteit aan dingen mee, en bent aangewezen op je eigen kennis, kunde en inventiviteit. Na 26 jaar kan ik nog steeds met mijn hand op mijn hart zeggen dat ik het mooiste vak van de wereld heb. Mijn blogs, die ik deel via mijn Instagram-account @zustertooszorgt, zijn ontstaan doordat ik me soms erg kan storen aan het negatieve daglicht waarin de zorg soms wordt neergezet. Tuurlijk is het hard werken, maar er zijn zoveel onbetaalbare gouden momenten; als je ze maar wil zien. Daar kan voor mij geen topsalaris tegenop. Momenteel volg ik naast mijn baan een deeltijdstudie HBO-V, een pittige combinatie. Ontspannen doe ik in mijn tuin, wandelend met mijn hond, en door uitgebreid te koken voor mijn mannen, familie en vrienden. Kortom: ik ben een gelukkig mens.

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!