Hoe Zuster Toos een prachtig compliment kreeg – ‘Gij verdient unne stoel in dun hemel’

26 mrt, 2020

Zuster-Toos-Boer-Bertus-blumke-wijkverpleegkundige

Eerst moest hij niets van Zuster Toos hebben. Maar toen Bertus – een koppige Brabantse boer – haar eenmaal in zijn hart gesloten had, vroeg hij haar om een speciale gunst. ‘Zoude gij een blumke neer willen zetten?’

Laten we hem Bertus noemen. Bertus was zijn hele leven boer geweest. En nu was zijn bedrijf gesloten omdat hij geen opvolger had. Het vee verkocht, alle machines naar de opkoper. Daar zat-ie in zijn lege boerderij. Elke dag ging hij zijn rondje door de lege stallen. En liep hij over zijn erf. Op zijn gele houten klompen, in zijn overall en met zijn geruite pet.

Wantrouwig

Als ik het erf opreed, zat hij achter het keukenraam op wacht. ‘Ha zusterke zijde dur wèr’, was zijn vaste begroeting. ‘Ja Bertus, ik heb de weg weer kunnen vinden hoor.’ In het begin moest Bertus niets van me hebben. Ik werd aan hem opgedrongen door de huisarts. Een flink open been dat hij zelf niet goed kon verzorgen. ‘Dus gij dinkt da gij het bèter wit dan ikke, we zulle zien’, was het eerste dat hij tegen me zei.

Bloemen op het graf

Vaak genoeg gromde hij tegen me. ‘Dur was giester wèr un vrimde’. ‘Ja, sorry Bertus, ik werk nou eenmaal geen zeven dagen per week’, antwoordde ik. ‘Dè wit ik zusterke, mar ik wilde oe wa vroage.’ De dag ervoor bleek de sterfdag van zijn moeder te zijn. ‘Ik kan er nie mèr heene lopen, mar ik zet normoal altijd een blumke neer. Zoude gij dè willen doen?’

Stoel in de hemel

‘Kom op’, zei ik. En ben met hem naar de bloemist en naar de begraafplaats gereden. Zo'n dag kun je toch niet overslaan? Bertus zat op het bankje naar het graf van zijn moeder te staren. En ineens zei hij: ‘Dankjewel zusterke, gij verdient unne stoel in dun hemel.’ Samen hebben we nog een poosje stil op het bankje gezeten.

Niet vergeten

Soms rij ik nog weleens even naar de begraafplaats. Bertus is er ook, hij ligt inmiddels naast zijn moeder. ‘Houdoe Bertus, ge ziet: oe zusterke is oe nie vergètuh.’

Zuster-Toos-wijkverpleegkundige-blogger-floorzorgt

Dit is Carina:

Mijn naam is Carina (45), getrouwd en moeder van twee prachtige zoons. Ik ben al 26 jaar werkzaam in de zorg en na aan een aantal werkplekken te hebben gehad, weet ik dat mijn passie ligt in de thuiszorg en wijkverpleging. Elke dag stap ik met veel plezier in mijn autootje om te gaan zorgen voor ‘mijn’ cliënten. Je maakt een enorme diversiteit aan dingen mee, en bent aangewezen op je eigen kennis, kunde en inventiviteit. Na 26 jaar kan ik nog steeds met mijn hand op mijn hart zeggen dat ik het mooiste vak heb van de wereld. Mijn blogs, die ik deel via mijn Instagram-account @zustertooszorgt, zijn ontstaan doordat ik me soms erg kan storen aan het negatieve daglicht waarin de zorg soms wordt neergezet. Tuurlijk het is hard werken, maar er zijn zoveel onbetaalbare gouden momenten, als je ze maar wil zien. Daar kan voor mij geen topsalaris tegenop. Momenteel volg ik naast mijn baan een deeltijdstudie HBO-V, een pittige combinatie. Ontspannen doe ik in mijn tuin, wandelend met mijn hond, en uitgebreid koken voor mijn mannen, familie en vrienden. Kortom: ik ben een gelukkig mens.

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!