'Help, hoe begeleid ik een student?!'

Voor mij begon dit hele verhaal bij de vraag: 'Waarom verwacht ik van een student die in het ziekenhuis wil werken dat ze nagels gaat lakken?' Ik weet nog dat ik daar in de tijd voor mijn opleiding al een pleurishekel aan had, nagels lakken is iets wat in mijn ogen niet bij het werk hoort. Er werd toen gezegd dat mensen er zo ontzettend van kunnen genieten, dat snap ik wel... 

Om een keiharde schuine vergelijking te maken: mensen vinden seks ook lekker, dat betekent nog niet dat ik die handeling moet uitvoeren. Nu hoor ik je denken: seks is iets heel anders. Nee, dat is het niet... Seks is ook gewoon een handeling die we doen omdat we er behoefte aan hebben. Net als dat één van mijn vriendinnen 30 kilo make-up op haar gezicht smeert om mooi te zijn en er vaak nog uitziet alsof ze uit de horrorfilm 'The Nun' is komen wandelen. Maar ze voelt zich er goed bij. Om nu tot een punt van orde te komen... Waarom moet een stagiaire tuttelzorg verlenen, terwijl ze eigenlijk het liefst als adrenaline junkies in de ambulance stappen?

We mogen patiënten niet in hokjes stoppen. Alles, maar dan ook alles, moet zo individueel mogelijk gemaakt worden voor onze patiënten en wat doen we bij stagiaires? Juist, die rammen we in een hokje zoals wij denken dat de zorg op een afdeling moet worden uitgevoerd. DAT WERKT NIET!

Niet kijken naar de waarde van een stagiair! 

In plaats van te zoeken naar de kracht van een stagiair, pleuren we die op een PG-afdeling of in een ziekenhuis omdat WIJ vinden dat ze ketenbreed moeten worden opgeleid. We houden daarbij geen rekening met de behoefte en wensen voor de toekomst van die 16-jarige, met als resultaat dat aan het eind van die stage iemand al genoeg heeft van de zorg en daarna uitvalt. 

Wie van jullie gaat er 20 weken zichzelf voor 300 euro per maand de pleuris werken op een afdeling met mensen waar je niets mee hebt? De tweede vraag die ik mezelf stelde: ‘Als ik geen klik heb met een collega, ben ik dan graag afhankelijk van diegene?’ Vergeet niet, hè, eucalypta dat jij een fossiel bent, je loopt al 25 jaar op dezelfde afdeling en als je niet dynamisch blijft dan ben je zwaar verouderd. 

Laat ik het zo zeggen; jongeren zitten midden in hun ontwikkeling! Het kan niet spannend, gek of heftig genoeg, ze gaan het liefst 150 over de vluchtstrook. Voor jou hoeft het allemaal niet zo hard, de landweggetjes geven je toch een veel mooier uitzicht? Dus ergens matcht het niet en dan ben jij de verschrikkelijke begeleider en hij of zij de hopeloze stagiair! 

Leren doen we allemaal anders

De derde vraag die ik mezelf stelde: 'Hoe leer ik nieuwe vaardigheden aan?' Laatst zag ik ergens hele leuke plaatjes met leerstijlen, ik kan ze nergens meer vinden, maar ik heb ze zelf gemaakt! Ze staan op de Instagrampagina van Broeder Sjuul. Voor mij maakte dat wel pijnlijk duidelijk dat als mijn stagiair leert door boekenkennis op te doen, dan is dat een stagiair waar ik een kut tijd mee ga hebben. Ik leer namelijk door te doen, te analyseren of door de kunst af te kijken van mijn collega. Ik ben er dus ook zo één dat, als er hele gerichte vragen worden gesteld die ik niet in mijn kennis heb zitten, ja dan moet ik dr. Google vragen om advies. Maar als je het interessant vindt, heb ik dus die afbeeldingen op Instagram staan! Ik heb zo ook op PDF voor in je zusterpost. Maar wat als die klik met een stagiair er niet is? Ben ik dan wel goed genoeg als begeleider of ga ik keihard mijn best doen en maak ik de stagiair alleen maar onzeker en help ik hem of haar naar de klote met mijn begeleiding? Als die klik er niet is, vraag ik aan mijn collega met dezelfde leerstijl als de stagiair heeft of die de leerling wil begeleiden. 

Wanneer is iemand nou 'goed genoeg'

De laatste vraag die ik mezelf stelde, is: 'Wat wil ik de stagiair geleerd hebben na een stageperiode?' Leuk dat we ze een POP en PAP laten maken, maar wat wil ik nou dat ze weten. Wil ik dat ze na 20 weken bepaalde kennis hebben over wat wij hier doen? Wil ik dat ze kennis hebben over de ziektes die voorkomen? Wil ik dat ze kennis hebben over veelgebruikte medicijnen? Wat wil ik nou eigenlijk? Wat voor kennis wil ik die stagiair meegeven aan het eind van de stage waar ze de rest van hun leven nog aan terugdenken. Begin trouwens niet over houding, het zijn pubers, je bent een uitzondering als niet als een soort zoutzak zo'n zeven uur op een dag decubitus zat te kweken en je tegen ieder gezag verzetten of met je discman op je kop naar muziek zat te luisteren of onder je brommer hing om eraan te sleutelen. De tijd dat de hoofdzuster je naar huis stuurde omdat je panty een ladder had is voorbij, hè dames en heren!

Ik kijk graag naar opdrachten

Dat is heel stom, maar ik kijk graag opdrachten na van studenten, niet omdat ik het leuk vind, maar zo blijf ik wel up-to-date met kennis. Ik kan ze vanuit mijn eigen kennis nog tips geven en soms kan ik ze een beetje sturen zonder dat ik ze hoef te laten zakken. 

Je bent bij mij namelijk altijd geslaagd tot je het tegendeel bewijst! Ik heb mijn stagiair zelf niet laten zakken toen hij mij 'die dikke' noemde, omdat ik wist dat het een goede zorgverlener zou worden en inmiddels zit die op dat gele busje met blauwe 'ik mag alles’ lampjes.