Een artikel uit Persoonlijk
Hoe een dochter Zuster Toos in verbijstering achterliet bij haar stervende vader
Zuster Toos kon haar oren niet geloven toen een dochter haar stervende vader alleen liet in het verpleeghuis en zei: ‘Bel maar als het over is’. Wie doet dat nou?
Tijdens mijn nachtdienst in het verpleeghuis liep ik zijn kamer op. Meneer Slager was de laatste dagen steeds verder achteruitgegaan. Zijn dochter Hanneke zat naast zijn bed. Een boekje op haar schoot. Ik keek naar de man in het bed. Grauw, niet meer aanspreekbaar en een stokkende en oppervlakkige ademhaling. Zijn pols was nauwelijks voelbaar.
Bel me maar
‘Zuster, hoe lang nog?’ vroeg Hanneke. ‘Ik kan geen toekomst voorspellen’, zei ik, ‘maar ik ben bang dat het niet heel lang meer duurt.’ ‘Oké’, zei dochter, ‘bel me maar als het over is.’ Mevrouw stond op trok haar jas aan en liep de deur uit.
Verbijsterd en nijdig
Ik bleef totaal verbijsterd achter en het duurde even voor het kwartje viel. Dochter was naar huis, haar vader achterlatend om alleen te sterven. Diep van binnen was ik hartstikke nijdig. Hoe kun je in hemelsnaam iemand juist op dit moment alleen laten?
Bijzonder moment
Alsof het van ergens zo gestuurd werd, was het een erg rustige nacht op de afdeling. En zat ik naast het bed van meneer Slager, met zijn hand in de mijne, toen hij overleed. Een bijzonder moment.
Verschillende opvattingen
Achteraf heb ik meermaals dit voorval door mijn gedachten laten gaan. Ik ben eraan ‘gewend’ dat mensen overlijden (voor zover dat went). Mijn opvattingen over overlijden zijn niet die van anderen. Pas later zakte mijn boosheid. Elk mens reageert anders. Ik zag een stukje mensenleven. Wat daar al jaren aan voorafgegaan is, weet ik niet. Misschien was dochter er wel van overtuigd dat je een stervende letterlijk los moet laten.
Niet oordelen
Ik probeer tegenwoordig niet te oordelen, maar te laten zijn wat er is. Elk mens reageert anders, en dat is ieders goed recht.
De namen zijn gefingeerd.
Dit is Carina:
Mijn naam is Carina (44), getrouwd en moeder van twee prachtige zoons. Ik ben al 26 jaar werkzaam in de zorg en na aan een aantal werkplekken te hebben gehad, weet ik dat mijn passie ligt in de thuiszorg en wijkverpleging. Elke dag stap ik met veel plezier in mijn autootje om te gaan zorgen voor ‘mijn’ cliënten. Je maakt een enorme diversiteit aan dingen mee, en bent aangewezen op je eigen kennis, kunde en inventiviteit. Na 26 jaar kan ik nog steeds met mijn hand op mijn hart zeggen dat ik het mooiste vak heb van de wereld. Mijn blogs, die ik deel via mijn Instagram-account @zustertooszorgt, zijn ontstaan doordat ik me soms erg kan storen aan het negatieve daglicht waarin de zorg soms wordt neergezet. Tuurlijk het is hard werken, maar er zijn zoveel onbetaalbare gouden momenten, als je ze maar wil zien. Daar kan voor mij geen topsalaris tegenop. Momenteel volg ik naast mijn baan een deeltijdstudie HBO-V, een pittige combinatie. Ontspannen doe ik in mijn tuin, wandelend met mijn hond, en uitgebreid koken voor mijn mannen, familie en vrienden. Kortom: ik ben een gelukkig mens.
Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!
Reageren op dit bericht?
Om te kunnen reageren op dit bericht moet je ingelogd zijn. Klik hier om in te loggen.