Woonbegeleider Anne - 'Toen je maatje overleed, was je zo verdrietig'

Je verbleef bij ons in het hospice op de afdeling op, het was je eigen keus om niet meer thuis te blijven. Je voelde je er niet meer veilig en je wilde je kinderen niet belasten. Je dochter had er zichtbaar moeite mee: 'Anne, kijk dan, ze lijkt nog zo goed, ze kan toch wel weer mee naar huis?'

Je wilde dit zelf zo. Na een week of twee ging je met je dochter naar huis voor een bezoekje: 'Ik blijf liever hier Anne, maar ik wil m'n dochter niet teleurstellen.' Ik gaf je een compliment dat ik het superlief van je vond dat je toch gegaan bent.

Ook had je een maatje, de tijd dat je bij ons was. Je buurvrouw op de afdeling. Uren hebben jullie samen op het dakterras doorgebracht. Samen sigaretten roken, bakjes rijstepap etend, vragend om een patatje met kroket. Maar... 'de kroket moet je wel krokant bakken, Anne, anders hoef ik het niet', dus drie keer zo lang in de airfryer.

Jullie spraken niet over het ziek zijn, 'We weten dat we hier allebei met dezelfde reden zitten.' Samen genieten van elkaar, vaak met familieleden. Als je buurvrouw er niet was, vroeg je of ik even wilde kijken waar ze was.

's Avonds genoot je van het bezoek van je kinderen, kleinkinderen. Je kon zo wachten op je dochter, die soms na 22:00 uur nog even bij je kwam, gevulde eitjes brengen of wat anders lekkers.

Ik ging op vakantie en toen ik na drie weken terugkwam, straalde je zo: 'Anne, wat ben ik blij dat je terug bent, ik heb de weken afgeteld.' Je dochter gaf aan dat je had gezegd dat de vakantie gegund was, maar drie weken?? Dat is toch veel te lang.

Op een of andere manier hadden we een klik samen. Ik weet niet waar het aan lag, wat ik deed dat je zo blij was dat ik er was. Ik doe maar gewoon waar ik goed in ben, misschien dat jij dat extra voelde.

Toen je maatje overleed, was je zo verdrietig. Je ogen stonden mat, je straalde niet meer. Keek stilletjes voor je uit. Als je alleen op het dakterras zat, ging ik even bij je zitten, hield even je hand vast. Rookten we samen een sigaretje, hadden we het over je buuf, maar ook over hoe jij je voelde. Alleen, maar dat je zo genoot van het vele bezoek van je kinderen en kleinkinderen.

En toch... een kleine twee weken later, heb ook jij het leven losgelaten hier. Ik begon met mijn late dienst en net een half uurtje ervoor ben je van hier weggegleden naar het hiernamaals.

Lieve mevrouw, ik ben zo blij dat ik je heb mogen kennen, heb mogen verzorgen en dat ik er voor je mocht zijn.

Doe je je buuf de groeten daarboven? Enne... bestel ook daar een krokante kroket en rook samen de sigaretjes maar lekker verder.