Woonbegeleider Anne - 'Ook hij was ineens, net als jij, in de laatste dagen van zijn leven'

Afgelopen nacht kwam ik bij je, je bent net terug uit het ziekenhuis en je bent erg ziek en heel zwak. Je bent thuis (in het verpleeghuis) gekomen om te sterven. De dag dat je thuiskwam, werd je man, die ook bij ons woont, heel erg ziek. Hij had een longontsteking en wilde niet meer dat deze behandeld werd. De bijkomende symptomen van pijn en benauwdheid werden wel behandeld met medicatie. Ook hij was ineens, net als jij, in de laatste dagen van zijn leven. 'Zuster… ik kan niet slapen, hoe is het met m’n man?' Ik ga bij je op bed zitten, je pakt mijn hand en je kijkt me heel doordringend aan. 'Hij wordt niet wakker he, nooit meer?'

Ik wil hier helemaal geen antwoord op geven! Je bent zo verdrietig, en zo ziek, maar ja... liegen kan ik ook niet.  'Je man slaapt heel diep, hij hoort je wel, maar hij wordt waarschijnlijk niet meer wakker, nee.' De rillingen lopen over mijn rug als ik de tranen over je wangen zie lopen. 'Zuster... ik ben vandaag met mijn dochter bij hem geweest, mag ik nu ook nog even? Gewoon even bij hem zitten en zijn hand vasthouden?' Maar natuurlijk mag dat! Ik zet je heel voorzichtig in de rolstoel, ochtendjas eroverheen en daar gaan we. Zuurstof maar even uit, de gang op en naar de kamer van je man.  Ik zet je zo dicht mogelijk naast hem, je roept hem bij zijn voornaam, pakt zijn hand vast en zegt maar steeds: 'Hoor je me? We gaan toch samen oud worden? Waarom zeg je nu niets?'

'Zuster, kon ik hem maar even een kus geven, we zijn al zo lang bij elkaar.' Ik help je overeind en je buigt je over hem heen, voor zover dat lukt en je geeft hem een dikke kus. Ik zie dat je man met zijn ogen knippert en als je weer in de stoel zit, wil ik dat tegen je zeggen. Maar dan begin je ineens een liedje van vroeger te zingen, wat je in de kerk altijd zong. Ik ken de melodie en begin het liedje mee te neuriën. Ik schiet vol en voel de waterlanders bij mijzelf opkomen, wat ik hier zie is zoveel liefde.

Je kijkt me verrast aan en zo 'zingen' we samen het liedje af. Ik zie dat je man reageert op je zingen, hij spert zijn ogen wijd open. 'Kijk', hij hoort je zingen', zeg ik en ik leg jouw hand weer in zijn hand en zo zit je nog 10 minuten, prevelt lieve woordjes tegen je man, totdat ik zie dat je ineens heel erg moe wordt. Ik vraag wat je wilt, je wilt graag slapen. 

Je geeft hem nog een kus en ik breng je weer naar bed. Eenmaal in bed krijg ik een dikke knuffel. Je bent zo lief en je zegt dat je zo dankbaar bent dat ik je even mee heb genomen. Je krijgt van mij een dikke pakkerd terug en ik wens je een 'slaap lekker'. De rest van de nacht sliep je heerlijk.