Psychologen Annemarijke en Ynke over hun hulplijn voor zorgmedewerkers: ‘Het is logisch als je het niet meer alleen kan verwerken’

‘Laatst sprak ik een ambulant hulpverlener die altijd een oudere cliënt thuis opzocht,’ vertelt Ynke. ‘Door de coronacrisis mocht hij niet meer op bezoek en toen overleed de cliënt. Alleen. De voorgaande weken hadden ze enkel op afstand contact gehad. Liefdevol verzorgen was op die manier al moeilijker. En toen ontviel diegene ook nog zonder familie erbij… Dit is één van de vele schrijnende verhalen die we tegenkomen.’

Luisterend oor

Wanneer je vanwege de coronacrisis dat soort situaties hebt meegemaakt, is het begrijpelijk dat je je verhaal kwijt wilt. Daarom startten psychologen Ynke en Annemarijke drie weken geleden met de hulplijn ‘We zorgen samen’. Elke werkdag tussen 16 en 18 uur zitten zij klaar om via telefoon of videobellen kosteloos mentale support te bieden aan zorgmedewerkers. De hulplijn is er niet alleen voor medewerkers van de IC, SEH of ambulance, maar ook voor bijvoorbeeld laboranten, voedingsassistenten, thuiszorgmedewerkers of verloskundigen. Annemarijke: ‘Vind je het niks? Dan hang je weer op. Dat mag.’

Gespreksvoering

‘Wij zijn er niet om allerlei diagnoses, zoals angst- of paniekstoornissen, te stellen of oordelen te vellen,’ zegt Ynke. ‘Natuurlijk kunnen we je adviseren meer hulp te zoeken, maar we zijn er vooral om een luisterend oor te bieden.’ ‘Overigens wil dat niet zeggen dat we alleen maar luisteren, hoor’, vult Annemarijke aan. ‘We houden niet de hele tijd onze mond dicht. Het draait echt om het voeren van een gesprek.’

Professionals

Wat is dan het verschil tussen een gesprek met een hulpverlener en een praatje met de buurvrouw over wat je hebt meegemaakt op je werk? Volgens Ynke draait het om de afstand: ‘Soms wil je iemand in je nabije omgeving niet met je verhaal belasten. Dan zijn wij er. Wij kunnen luisteren en de verhalen vervolgens weer van ons afzetten. Dat is ons vak. Verder kunnen we je helpen structuur aan te brengen in je gedachten.’

Anoniem

Als je wilt, kun je anoniem blijven. Ynke: ‘Een gehoord verhaal is bijvoorbeeld: “De afdeling waar ik werk wordt omgeschoold tot corona-afdeling. Ik weet niet zo goed wat ik daarvan moet vinden.” Ik kan me voorstellen dat je dit soort dingen soms niet durft te bespreken met je collega’s. Daarvoor zijn wij er. Alles blijft in vertrouwen. Wij schrijven niks op.’

Hoge drempel

‘De drempel om hulp te vragen ligt bij zorgmedewerkers waarschijnlijk hoger dan bij anderen,’ aldus Ynke. ‘Ze zijn geneigd te denken dat het bij hun beroep hoort om dit allemaal te kunnen dragen. Dat kunnen ze ook, maar in deze tijd komt er wel extra veel op ze af. De ontwikkelingen gaan zo snel. Dan is het logisch dat je dat als mens en als zorgmedewerker niet meer alleen kan verwerken.’

Bewustzijn creëren

‘Daar willen we ook de maatschappij bewust van maken,’ zegt Annemarijke. ‘Als mensen over ons initiatief horen, denken ze misschien: die zorgmedewerkers hebben het ook niet gemakkelijk. Misschien moeten we een beetje voor ze zorgen. Door iemand te vragen hoe het gaat, kun je soms al het verschil maken.’

De hulplijn We zorgen samen is van maandag tot en met vrijdag van 16.00 tot 18.00 bereikbaar. Bij De Luisterlijn kun je zeven dagen per week tussen 8.30 en 21.30 terecht. Of je kiest voor een lucht-je-hart-gesprek, waarbij je zelf een hulpverlener kunt kiezen.