Kimzorgt - Het mes dat nog net niet in mijn lichaam zat…

Op mijn 17e liep ik stage bij een zorginstelling voor mensen met een handicap, hier kwamen ook mensen die ergens anders wonen voor dagbesteding. De persoon die die dag er was noem ik vanwege privacy Henny*

Ik moest samen met een cliënt vier grote aardappel anders ovenschalen maken voor de afdelingen binnen de zorginstelling, hiervoor moesten er aardappelen geschild en gesneden worden. Maar ook moesten we er een salade bij maken, toen zijn we bezig gegaan en ging mijn begeleider even dingen rapporteren in een andere ruimte. Ik zette een muziekje op en we maakten het er gezellig. Op een gegeven moment kwam er een andere cliënt, die de broodjes maakte voor de lunch, om te vragen wat wij graag wilden. We gaven onze bestelling door (ik nam een broodje brie met remouladesaus en sla, en een broodje gezond) vaste prik elke week daar.

Nadat de aardappelen grotendeels waren geschild, pakte ik het koksmes voor de cliënt, omdat zij niet goed kleine schilmesjes vast kan houden met haar beperking aan de hand. Ze ging bezig met snijden en toen ze graag cola wilde (wat niet mocht) werd ze kwaad en boos, ik liep even de ruimte uit zodat zij wat kon afkoelen en ik even naar het toilet kon.

Toen ik de ruimte terug in kwam, had ik nooit verwacht wat er TOEN gebeurde! De cliënt was nog steeds boos dat ze geen cola mocht, waardoor ze het koksmes naar mij toe gooide en daarna mijn keel dichtkneep. Ik kwam bijna bewusteloos op de grond te liggen.

Dit als 17-jarig meisje meemaken is vreselijk! Ik kon gelukkig nog keihard om hulp roepen en toen kwamen er meerdere begeleiders aan. Er moesten zes begeleiders haar vastpakken om mij te bevrijden en twee begeleiders pakten mij vast en namen mij mee naar een afsluitbare ruimte. Hier kreeg ik wat te drinken en hebben ze mijn moeder gebeld die op het werk zat. Ik zat in een zware hyperventilatie aanval door de angst. Ik zag alleen nog maar zwart voor mijn ogen en was doodsbang om die ruimte uit te gaan.

Daarom is een begeleider met mij meegefietst naar huis toe, en werd de betreffende cliënt aangepakt. Sindsdien ben ik als stagiaire ook niet meer daarnaartoe gegaan omdat ik niet meer durfde. Daarom mocht ik een week thuisblijven, en werd er voor mij een andere plek gevonden waar zij (cliënt) niet meer dagbesteding volgde.

Uiteindelijk ben ik anderhalf week thuisgebleven, omdat ik elke nacht niet sliep en veel nachtmerries had waar ik hetzelfde weer in zag. Er kwam een plek vrij bij een voetbalvereniging in Losser waar ik met drie cliënten naar toe ging. Twee cliënten waren bezig in de natuur rondom de vereniging en ik hield mij bezig in het begeleiden van een cliënt en samen deden wij de was van de voetbalspelers. Kort daarna behaalde ik mijn diploma en ben ik weggegaan bij die zorginstelling.