‘Jij hebt mij laten zien wat onvoorwaardelijke liefde is’ – blogger Sonja over cliënt Noah (6)

Soms zijn er cliënten die je niet snel vergeet. Zo iemand ben jij, Noah. Jij hebt mij laten zien en geleerd wat onvoorwaardelijke liefde is en alleen al daarom zal ik jou nooit vergeten.

Lief snoetje

Je bent 6 jaar als ik bij jullie kom werken. Je bent meervoudig beperkt en hebt 24/7 zorg en toezicht nodig. Dat houdt in dat er ‘s nachts ook altijd iemand aanwezig moet zijn. Ik heb daar weinig ervaring mee, maar na het zien van jouw snoetje ben ik om en neem ik die nachten er graag bij.

Genieten

Door de jaren heen stop ik met de nachtdiensten, maar overdag ben ik er juist vaker. Er zijn weken geweest dat ik er elke dag was, omdat ik zo van jou kon genieten. Al vanaf het begin voel ik me thuis bij jullie en kom ik graag werken. Ik heb het gevoel dat ik alles snel onder de knie heb en dat ik je aardig begin te kennen.

Contact maken

Je praat niet, dus ik moet goed kijken naar je gezichtsuitdrukking en lichaamstaal, maar laat dat nu één van je sterke kanten zijn. Op het moment dat er iemand binnenkomt en je gedag zegt, begin je meestal te lachen en vaak steek je je hand uit om ‘handje klap’ te doen. Dit is jouw manier van contact maken en het is net alsof je weet dat je zo iedereen voor je wint.

Altijd een lach

Maar die lach, die onweerstaanbare lach, die is er altijd. Onvoorstelbaar, want hoe ik ook binnenkom, hoe ik ook in mijn eigen vel zit, je lacht naar me. Zelfs als jij je zelf niet lekker voelt, wat echt wel regelmatig voorkomt, krijg ik een lach van je. Zo speciaal, zo bijzonder.

Doodziek

Zo was er die keer in het ziekenhuis, je was doodziek en je waardes gingen achteruit. Op een gegeven moment heb ik zelfs je moeder gebeld om te vragen of ze wilde komen, want ik vertrouwde het niet. Iedereen zag en merkte dat je je heel slecht voelde en je deed niks anders dan slapen of voor je uit staren.

Geruststellen

Zoals ik wel vaker deed, legde ik op een gegeven moment mijn hoofd naast die van jou. Je keek me aan en gaf me een glimlach, net alsof jij mij op dat moment wilde geruststellen. Gelukkig begonnen jouw waardes ook weer te stijgen vanaf dat moment, dus was het net alsof je dat al wilde vertellen.

Te zwaar

En toen kwam de dag dat ik afscheid nam. Al een jaar had ik een onverklaarbaar gevoel als ik jullie kant op ging en voelde het niet meer als vanouds. Een echte reden was er niet, behalve dat jouw hulpvraag steeds groter werd en ik aan mezelf merkte dat het te zwaar werd voor mij.

Opluchting

De problemen met jou en in je gezin nam ik steeds meer mee naar huis en het werd te persoonlijk. Dit was voor niemand goed. Met veel pijn en moeite heb ik de beslissing genomen om te stoppen bij jou en ondanks de moeilijkheid voelde ik ook opluchting. Dit was de goede beslissing voor mij. Het was tijd en ik was een soort van ‘klaar’ bij jou.

Tot snel

Met het afscheid wist ik ook dat het niet definitief was. Ik ging je nog bezoeken en wie weet nog eens op je passen. En jij? Die dag was je alleen maar naar mij aan het kijken, alsof je het wist. Maar tegelijkertijd was het als vanouds met dagzwaaien, alsof je wilde zeggen ‘ik zie je snel’.

Als vanouds

En dat was ook zo. Als snel ging ik weer eens op bezoek en dat was weer als vanouds. Je was gelijk weer helemaal ‘verliefd’ zoals we dat altijd noemden. Lachen, kroelen, knuffelen; je kreeg er geen genoeg van. Af en toe oppassen gebeurde ook en ook dat voelde fijn. Die quality time die we dan samen hebben is goud waard en zo blijven we, onder fijne voorwaarden, in elkaars leven.

Warm gevoel

Als ik nu aan je denk, krijg ik een heel warm gevoel van binnen en zie ik je lieve snoetje. Ik weet dat jij het was die mij heeft laten zien én voelen wat onvoorwaardelijke liefde is….