Blogger Sonja: ‘Wat is het beste voor jou en wie bepaalt dat? Wij of toch jijzelf?’

Sinds ik op de zorgboerderij werk, word ik een soort van gewaarschuwd voor jou. Er heerst spanning, onwetendheid en er zijn veel vragen rondom jou. Wat is de beste manier om met je om te gaan, wat is de beste keus? We willen zo graag dat jij je goed voelt op de boerderij, we werken zo hard, maar de vraag blijft. Wat is het beste voor jou en wie bepaalt dat? Wij of toch jijzelf?

Weinig eigenwaarde

Je bent een vrouw van 36 jaar met een matige verstandelijke beperking. Je hebt een stoornis binnen het autistisch spectrum en niet aangeboren hersenletsel. Doordat je weinig eigenwaarde hebt, uit je je vaak negatief, over anderen, maar vooral over jezelf.

Langzaam terugkeren

Na een aantal jaar op de zorgboerderij te hebben gewoond, ben je na een grote paniekaanval overspannen geraakt en teruggegaan naar je ouders. Na intensieve behandeling is het nu tijd om langzaam terug te komen op de boerderij, maar dan wel onder een aantal voorwaarden.

Opbouwen

Functioneren binnen een groep lukt je niet en daarom krijg je onder andere één op één begeleiding. We gaan het opbouwen, totdat je weer volledig op de zorgboerderij woont. Stap voor stap is beter dan in één keer, denken je behandelaars. Jij zegt zelf dat je zo snel mogelijk weer helemaal op de zorgboerderij wilt wonen, maar is dat echt zo?

Geen zelfliefde

Vanwege je gebrek aan eigenwaarde kun je je niet voeden met zelfliefde. Dus heb je jezelf aangeleerd om positieve reacties bij anderen te halen, door in bepaalde situaties te doen of zeggen wat sociaal wenselijk is. Ergens denk ik dat je wel wilt terugkeren, maar dat je je nog te slecht voelt om hele dagen mee te draaien op de boerderij. 

Twijfel

De eerste keer dat ik je zie, kijk je donker en zie ik twijfel in je ogen. Toch kom je op me af en geef je me een hand. Op de opmerking dat ik al veel over je heb gehoord, zeg je gelijk ‘alleen maar slechte dingen zeker’. Shit, denk ik gelijk, dat had ik beter niet kunnen zeggen.

Eigen tempo

Gelukkig herstel je jezelf en zeg je gelijk ‘nee, geintje’ er achteraan en kan ik je geruststellen. Uit de woorden dat je het rustig aan mag doen en we niks doen wat je niet wilt, lijk je veel troost uit te halen. We gaan een bewogen tijd tegemoet waarin positiviteit en negativiteit zich in een sneltreinvaart afwisselen. Zo loop je soms te schelden op de gang, maar kan je ook echt genieten van samen een potje kaarten.

Spannend

Ondanks dat het niet altijd goed gaat, gaan we door met opbouwen. We willen je niet nog langer elke dag op en neer te laten reizen, want ook dat kost je veel energie. Dan komt de dag dat je voor het eerst weer mag blijven slapen. Jeetje, wat is dat spannend voor je. Toch gaat het best goed en zo gaan we de eerste week in waarin je 24/7 op de zorgboerderij verblijft.

Op de tenen

Helaas is het succes van korte duur, want het gaat steeds slechter met je. Je kan steeds minder de prikkels verdragen. Ook de andere cliënten gaat het opvallen dat je niet lekker in je vel zit, waardoor ze op hun tenen gaan lopen. Dit gaat niet goed.

Terug

Na een week moeten we helaas besluiten dat je terug gaat naar je ouders. Een pittige beslissing, waar je in eerste instantie van schrikt. Maar dan volgt gelijk de opluchting. Eindelijk hoef je niet meer op je tenen te lopen. Het wonen is niet gelukt, maar je blijft komen voor de dagbesteding en eigenlijk vind je dat veel fijner. We zijn we allemaal apetrots op je dat je het geprobeerd hebt.