'Ik sta met kippenvel in de hoek van de kamer'

26 jul, 2024

Verpleegkundige Eva vertelt vandaag over een cliënt die niet lang meer te leven heeft. Meneer heeft al jaren geen contact meer gehad met zijn dochter. Toch heeft hij een laatste wens, en dat is om aan zijn dochter uit te leggen waarom hij zo was. Of zij daarvoor openstaat, lees je hier.

Vol spanning kijkt ze voorzichtig om het hoekje de kamer in...

Ze kijkt mij angstig aan. ‘Ik weet niet of ik dit wel kan’, zegt ze. Ik zie haar handen beven. Ze heeft al heel wat jaren geen contact met haar vader. Hij heeft haar geen liefde kunnen geven en was in alles heel hard voor haar. Emoties? Dat was voor watjes. Ze heeft hier zoveel pijn door ervaren en hierdoor zagen ze elkaar jaren niet. Maar nu staat ze hier...

Haar vader is erg ziek en de artsen verwachten dat het niet lang zal duren voordat hij komt te overlijden. ‘Ik wil het haar vertellen waarom ik zo was’, vertelde hij van de week. Zijn dochter werd gebeld en nu staat ze hier.

‘Ik ben nog steeds zo boos, maar ik wil wel graag weten wat hij mij wil vertellen voordat het niet meer kan.’ Ik laat haar vertellen en bied een luisterend oor. ‘Dapper dat je hier bent’, zeg ik. ‘Wil je mee naar binnen?’, vraagt ze, terwijl ik de spanning in haar stem hoor. Ik pak haar hand en samen lopen we de kamer in van haar vader, die opkijkt als hij ons hoort binnenkomen.

‘O, mijn meisje’, zegt hij en hij begint te huilen. Even blijft ze twijfelend staan. Daarna loopt ze naar zijn bed en pakt zijn hand. Hij kijkt eerst wat ongemakkelijk door deze aanraking, maar legt zijn andere hand erbovenop. ‘Pap’, snikt ze, ‘waarom?’

‘Als eerste, ik heb je tekortgedaan, pijn gedaan en was geen goede vader. Ik heb het geprobeerd, maar ik kon het niet.’ De woorden raken haar zichtbaar diep en de snikken zijn intens. In een paar woorden wordt ze erkend. Erkend voor wat zij haar hele leven heeft gevoeld. Ik sta met kippenvel in de hoek van de kamer.

Hij begint te vertellen over zijn jeugd. Hoe hij nooit liefde heeft gekend. Hoe zijn ouders voor hem waren toen hij klein was. Hoe hij al op jonge leeftijd moest roeien met de riemen die hij had, toen hij alleen overbleef. ‘Ik wilde je klaarstomen voor deze harde wereld’, zegt hij. ‘Maar ik heb verzaakt.’ Hij knijpt hard in haar hand. Het is even heel stil in de kamer.

‘Ik ben er wel sterk door geworden, pa. Niet dat ik het zo gewild had, maar ik ben het wel’, zegt ze.

Samen praten ze nog een hele tijd door. Over wat het met haar gedaan heeft en wat het met hem doet. Totdat haar vader moe is en geen woord meer kan zeggen. Ze nemen afscheid na dit intense gesprek. Twee dagen later overlijdt hij in alle rust.

En zijn dochter? Die zat naast zijn bed en hield zijn hand vast tijdens zijn laatste adem.

Dit is Eva:

Mijn naam is Eva, verpleegkundige, ondertussen ruim tien jaar werkzaam in de zorg. Toen ik als 16-jarig meisje in de ouderenzorg begon, ben ik ook begonnen met schrijven. Dit deed ik vooral om alle heftige gebeurtenissen een plekje te geven. Sinds een jaartje of twee ben ik deze verhalen ook gaan delen op een pagina, genaamd: ‘De wereld door de ogen van een zuster’. Ik ben werkzaam op de PG en in de specialistische thuiszorg. Door deze combi is mijn werk dan ook heel afwisselend en kom ik de meest uiteenlopende situaties tegen. Deze deel ik graag met jullie!

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!