‘Ik vind het belangrijk dat mensen zien dat ik veel meer ben dan de slechte dingen die mij overkomen'

'Goedemi...', ik stop mijn zin. 'Ooo zo goed is je middag niet...', zeg ik als ik binnen stap en haar zo zie zitten. Al voor een lange periode kom ik regelmatig bij haar. Ze is jong en staat vol positiviteit in het leven. Maar helaas is ze ook ziek, erg ziek. Ze gaat daar naar mijn inziens bewonderenswaardig mee om.

'Mag ik bij je komen zitten?' ‘Graag’, antwoord ze, ‘ik heb een klote dag’. De zin komt zichtbaar uit haar tenen. Ze begint te vertellen over een situatie waarbij mensen maar blijven vertellen hoe zielig ze haar vinden en bij alles zeggen: 'Zal ik dat voor je doen, want het moet allemaal wel zwaar zijn'.

Met mijn hand op die van haar kletsen we een poosje over dit voorval en wat het met haar doet. ‘Weetje Eva, ik vind het belangrijk dat mensen zien dat ik veel meer ben dan de slechte dingen die mij overkomen.’

Ik laat de zin even op mij inwerken terwijl ze met haar mouw de tranen van haar wangen veegt. Stilletjes kijk ik haar aan. Ze zou eens moeten weten hoe ze ook gezien wordt. Ik besluit het haar toch te vertellen:

'Je bent ook zoveel meer dan alleen ziek zijn. Zo vol passie, liefde voor het leven, positiviteit, krachtig maar vooral een zonnestraal op donkere dagen voor een ander. Ja je hebt een dodelijke ziekte, maar je bent niet jouw ziekte. Je bent nog steeds je mooie zelf met een zware taak om te vechten, iets wat alleen jij kan en niet de mensen om je heen.'

Er volgt nog een traan maar daarbij ook een glimlach. Ik geef de zorg die ik moet geven en samen lopen we naar de deur. ‘Bedankt Eva en vergeet niet: jij bent mijn zonnestraal.’