‘Ik kon mijn kinderen niet eens voorlezen zonder naar adem te happen’

Al een tijdje had ze het idee dat er een stok tegen haar rug werd geduwd. Dat gevoel speelde in april ineens op. Later werd ze ook kortademig. Toen ze een stuk ging wandelen met haar kinderen, vroeg ze zich af waarom ze het zo benauwd had en liep te hijgen. ‘Als ik ook maar een klein stukje liep, was ik als een vis op het droge. Het voelde alsof er een prop in mijn long zat die steeds groter werd. Diezelfde avond kon ik mijn kinderen niet eens meer voorlezen zonder naar adem te happen. Ik had gewoon geen lucht. Heel raar, want verder voelde ik me helemaal niet ziek.’

Reis door het lichaam

Na een bezoek aan de huisarts op de coronapoli werd uiteindelijk besloten dat ze in thuisisolatie moest. Vermoedelijk had ze corona, en in ieder geval een zware longontsteking. Tien dagen lang zat ze zonder haar kinderen in thuisisolatie. Daarna werden haar kinderen bij haar gebracht, en kreeg uiteindelijk ook haar oudste dochter corona. Daardoor moesten ze nog langer thuisblijven. ‘Het was een zware en eenzame periode. Ook eng. Er was veel op het nieuws, en dat was beangstigend. Wat het nog moeilijker maakte, was dat mensen uit mijn eigen omgeving niet geloofden dat ik corona had, omdat ik de ene keer hier een klacht had en de andere keer daar. Daarnaast had ik geen recht op een test, wat mijn geloofwaardigheid ook niet verbeterde. En dat terwijl een test niet altijd wat zegt. Hoe dan ook had ik de ene dag last van mijn oor, dan weer pijn in mijn neus en dan een steek op mijn borst; alsof het virus door mijn lichaam reisde. Het was een soort adventskalender: elke dag ging er een ander deurtje open en was het weer een verrassing waar ik last van zou hebben.’

Zware longontsteking

Twee dagen na de eerste benauwdheidsklachten werd ze naar de coronapoli in het ziekenhuis gestuurd. Ze kreeg steeds minder lucht en werd ’s nachts geregeld happend naar zuurstof wakker. ‘De coronapoli was echt alsof ik een spannende film inliep: iedereen ingepakt, handen desinfecteren, mondkapje op, ID-kaart desinfecteren… Eenmaal binnen wist de arts het meteen: ik had een hele zware longontsteking en vermoedelijk corona. Het ziekenhuis was vol en ik kon mezelf goed redden, dus ze namen me niet op. Verder had ik geen klachten; ik kreeg gewoon geen lucht. De medicijnen die ik kreeg, gaven me al de volgende dag verlichting. Maar toen, daarna, kickte de corona pas echt in. Ik had last van extreme vermoeidheid. Van tien minuten videobellen stortte ik al helemaal in. Ik heb ontzettend veel op bed gelegen. Hoofdpijn, oorpijn, duizelig, trillen, last van mijn arm, steken op mijn borst, keelpijn… Ik had van alles wat.’  

Vermoeidheid

Nu, vier maanden later, is Marguerita nog altijd aan het revalideren. ‘Zonder middagdutje val ik halverwege de middag echt om van de pijn aan mijn long. Als ik niet naar mijn lichaam luister, heb ik het gevoel dat mijn keel wordt dichtgeknepen en dat ik mijn rechterarm niet meer kan gebruiken. Soms heb ik last van een terugval: dan val ik om van de vermoeidheid en heb ik drie lange dutten op een dag nodig.’ Twee keer per week is ze onder behandeling van een officiële Covid-19 longfysiotherapeut en daarnaast ziet ze een longarts. ‘Mijn fysio heeft meerdere coronapatiënten onder behandeling, dus weet wat ik aankan. De meeste ex-coronapatiënten hebben geen pijnklachten meer, alleen de vermoeidheid. Helaas heb ik ook nog pijn in mijn long en een deel van mijn nek. Als ik over mijn grenzen ga, krijg ik meteen een hele zware terugval.’

Nasleep

Marguerita is zzp’er, maar werken is nog altijd moeilijk. Inmiddels is ze nog voor 38 procent afgekeurd en kan ze zo’n 5 uur per dag werken. Overdag moet ze minimaal een uur slapen. ‘Het is zo bizar; ik dacht zelf steeds dat het wel meeviel met mijn klachten, maar van een griepje ben je als gezonde veertiger niet vier maanden arbeidsongeschikt. Ik heb nog altijd veel pijn bij overbelasting, wat voor een normaal mens maar een gewone belasting is. Niemand weet hoe lang dit nog gaat duren. De nasleep is absoluut heftiger dan de ziekte zelf. Ik zie er dagen van tevoren tegenop als ik boodschappen moet doen. Als ik dat doe, weet ik namelijk dat ik daarna niet meer productief kan zijn voor werk. Het is dan boodschappen doen of geld verdienen. Tegen mensen die nog steeds denken dat het een griepje is, wil ik liever niks zeggen. Het maakt me verdrietig.’

Corona voorkomen

Voor ex-coronapatiënten heeft Marguerita de volgende tip: halotherapie. ‘Bij halotherapie zit je in een zoutkamer en adem je een hoge dosis zout in. Dat heeft bij mij veel pijnklachten weggenomen. Bewaak daarnaast je grens en ga er niet overheen, want dan ben je nog verder van huis. Daarnaast wil ik verder tegen iedereen zeggen: geniet van je leven en alle gezondheid die je hebt. Doe er alles aan om te voorkomen dat je corona krijgt. En doe alsjeblieft een test als je klachten hebt. Neem geen enkel risico.’

Meer lezen over Marguerita? Dat kan op haar website: www.marstyle.nl