IC-verpleegkundige Nico: ‘Normaal gesproken pakt de familie zijn hand, nu doe ik dat’

‘Ik vind het mooi om te zien hoe mensen ook in deze crisis kunnen omdenken. Eén van de patiënten op onze afdeling is mediator. Inmiddels is hij gelukkig een eind opgeknapt en weer terug in Brabant. Hij zei: “Als het aantal echtscheidingen zo omhoog gaat, is er in ieder geval veel werk voor mij in de toekomst.” Zo kun je het ook zien. Hij zag echt alweer toekomstperspectief.’

Potten snoep en kaarten

‘Die voorzichtig positieve noot is eigenlijk ook de strekking van mijn verhaal: het is relatief rustig in het Noorden. Ik krijg bijna een slecht geweten tegenover mijn collega’s in Brabant, die het veel drukker hebben. De afgelopen week hebben we heel veel opgeknapte patiënten uitgezwaaid. Het regent op de afdeling potten met snoep en kaarten als bedankje.’

Periode van afwachten

‘Tegelijkertijd moeten we bij die positiviteit wel een slag om de arm houden. Je weet nooit wat de toekomst doet en er komen ook nog steeds nieuwe patiënten binnen die ernstig ziek zijn. Het ziekenhuis is het aantal IC-bedden zeker nog niet aan het afschalen. Er komt nu echt een periode van afwachten. Blijft het aantal patiënten stabiel, neemt de coronazorg af of volgt er een nieuwe piek?’

Menselijke zorg

‘Dat het op dit moment niet zo druk is, geeft me de tijd om regelmatig te videobellen met de familie van patiënten. Dit menselijke aspect vind ik heel belangrijk. Het geeft me een goed gevoel dat ik dit kan doen. Videobellen is effectief om in beeld te brengen wie jij als verpleegkundige bent en hoe de situatie eruit ziet. Daarom vraag ik bij deze nog een keer aandacht voor de crowdfundingactie van de IC-app, die gelukkig al bijna halverwege is!

Hand vastpakken

‘Vorige week had ik een videobelafspraak met de familie van een patiënt. Ik deed dat, met toestemming van de familie, via WhatsApp op de telefoon van de patiënt. Daar kun je met meerdere mensen tegelijk videobellen, waardoor zowel de echtgenote als de twee kinderen hem konden zien. In het begin waren ze er stil van. Ik ben naast mijn patiënt gaan zitten. Normaal gesproken pakt de familie zijn hand, nu doe ik dat.’

Bevestiging

‘Mijn werk geeft me nu vooral bevestiging dat ik ertoe doe, dat ik me nuttig kan maken. Ik ben me ervan bewust dat dit op dit moment bij veel mensen ontbreekt. Wat dat betreft mag ik niet klagen. Ik vind ook dat andere beroepen wel wat meer aandacht verdienen. Gisteren stonden er voor het ziekenhuis politieagenten met loeiende sirenes voor ons te klappen. Dat mag ook wel eens gebeuren voor bijvoorbeeld de postbezorgers die nu veel meer werkdruk hebben.’