IC-verpleegkundige Nico: 'We bereiden ons voor op de verwachte piek'

‘In Brabant liggen de ziekenhuizen al vol. Daarom hebben ook wij in het noorden een aantal patiënten overgenomen en bereiden we ons voor op de verwachte piek. Bij ons in het Martiniziekenhuis wordt nu een tweede IC opgericht, waar ook anesthesiemedewerkers en recoveryverpleegkundigen komen te werken*. Voor hen is de situatie nog spannender dan voor ons, ik merk dat zij er tegenop zien om buiten hun comfortzone aan de slag te gaan.'

Onvoorspelbaar monster

‘Het coronavirus is een onvoorspelbaar monster. Niemand weet precies hoe het uit zal pakken. Als er teveel patiënten tegelijkertijd komen, gaan we hetzelfde als in Italië krijgen. Dan moeten onze intensivisten (onze artsen die de patiënten behandelen) gaan kiezen welke patiënt we nog opnemen en welke niet, omdat we simpelweg te weinig capaciteit hebben. Dat is toch de hel? Ik moet er niet aan denken.’

Buiten bewustzijn

‘De coronapatiënten die bij ons binnenkomen, zijn vaak niet bij bewustzijn. Ze krijgen een slaapmiddel, pijnstilling en vaak ook nog spierverslappers om ze optimaal te kunnen beademen. We leggen al onze handelingen uit aan de patiënt, maar in de meeste gevallen krijgen ze daar niets van mee. Vaak kunnen ze zich later deze periode van diepe sedatie ook niet meer herinneren.' 

Geen familie

‘Maar wat denk je van de familie? Zij hebben hun familielid overgedragen aan de ambulance en zien diegene misschien niet meer levend terug… Natuurlijk hebben we wel telefonisch contact, maar ik denk dat het goed zou zijn om iets te doen met videobellen. Dan kan de familie zien dat wij doen wat we kunnen. Ik voel me namelijk niet alleen verantwoordelijk voor het welzijn van de patiënt, maar ook voor dat van de familie. Plannen hiervoor zijn in de maak, maar daar zitten veel haken en ogen aan wat betreft hygiëne en privacy.'

Loslaten

‘Een van de grootste uitdagingen is het vinden van een nieuwe routine in deze corona-setting. Als je al zolang IC-verpleegkundige bent, doe je veel handelingen routineus, maar natuurlijk wel steeds alert (expect the unexpected). Nu is elke dag is anders, dat vraagt om flexibiliteit. De positieve kant is dat we mee mogen denken en beslissen over hoe we dingen gaan aanpakken en dat besluiten snel worden gemaakt. Die dynamiek vind ik heel boeiend en ik merk dat mijn collega's daar ook energie van krijgen.'

Meester Nico

‘Het zijn dus roerige tijden in het ziekenhuis. En thuis heb ik weinig tijd om op te laden. Naast verpleegkundige ben ik nu namelijk meester voor mijn kinderen. Normaal gesproken kan ik nog wel eens lekker alleen een koffietje drinken, maar nu heb ik thuis ook veel minder tijd voor mezelf.’

Blijf binnen

‘Het geeft mij een verschrikkelijk gevoel dat de intensivisten straks wellicht moet gaan beslissen over leven en dood, omdat we dan simpelweg te weinig capaciteit hebben. Daarom wil ik tegen al die mensen die bij wijze van gezinsuitje naar het strand of de bouwbouwmarkt gaan zeggen: blijf alsjeblieft binnen om dit soort toestanden te voorkomen. Houd die 1,5 meter afstand. Flatten the curve. Dat voorkomt dat wij die piek aan patiënten krijgen en in code zwart belanden.' 

* Omdat hun werkzaamheden verschillen van die van ons, worden de anesthesiemedewerkers en recoveryverpleegkundigen nu in sneltempo ingewerkt. Het idee is dat we gezamenlijk, onder de regie van de IC-verpleegkundigen, twee tot drie patiënten kunnen verplegen, in plaats van één tot twee in de normale situatie.