'Is hij… is hij dood?'

29 nov, 2024

In deze blog neemt verpleegkundige Eva ons mee in een bijzonder en emotioneel moment. Na een week vrij te zijn geweest, ontmoet ze een man die zijn beste vriend verliest. In de rustige laatste uren van zijn leven deelt de man herinneringen aan hun vriendschap, terwijl zijn vriend langzaam zijn laatste adem uitblaast.

Heel zachtjes zie ik je hartslag nog kloppen in je hals, langzaam en onregelmatig. Je lichaam heeft het zwaar in deze laatste uren.

Voor het eerst mag ik na een week vrij geweest te zijn met je kennismaken. Praten met jou lukt niet meer; je ligt rustig in bed, in een diepe slaap. Enkele dagen geleden ben je gestart met een morfinepompje om de pijn te verzachten die de uitzaaiingen door alvleesklierkanker hebben veroorzaakt. De morfine versnelt je stervensproces niet, maar geeft je in deze fase wel wat comfort.

Naast je zit een man die, zo schat ik, ongeveer even oud is als jij. We stellen ons aan elkaar voor. Hij vertelt me dat hij je beste vriend is. Samen praten we wat over hoe het de afgelopen tijd en vooral de laatste dagen is gegaan. Hij is geen moment van je zijde geweken.

Op een gegeven moment vraag ik hem: “Wat betekent hij voor jou?” Zijn hoofd zakt en zijn schouders beginnen te schokken. De sterke, stoere man toont zijn verdriet. “Sorry hoor", zegt hij zachtjes als het snikken wat minder wordt. “Geen sorry,” zeg ik, “het is heel menselijk.”

Langzaam begint hij te vertellen over hun vriendschap, hoe ze hun hele leven lang alles met elkaar hebben gedeeld, en hoe zijn vriend altijd een stabiele factor voor hem is geweest. Ondanks zijn tranen lichten zijn ogen op als hij over hun gedeelde herinneringen vertelt. “Och, weet je nog, vriend?” zegt hij zachtjes, terwijl hij zijn hand op de getatoeëerde onderarm van zijn vriend legt. “We hebben het altijd zo goed gehad samen. En hoewel ik je niet wil loslaten, weet ik dat ik dat toch zal moeten.”

Tijdens ons gesprek zie ik zijn ademhaling steeds zwakker en minder krachtig worden. Zijn hartslag is nog maar nauwelijks zichtbaar in zijn hals, en zijn gelaatskleur verbleekt verder. Terwijl zijn vriend hem lieve woorden toefluistert, zie ik het leven langzaam uit hem wegtrekken, totdat hij zijn laatste adem uitblaast. Zijn vriend kijkt me aan en vraagt: “Is hij… is hij dood?”

Een leven lang hebben deze beste vrienden alle hoogte- en dieptepunten gedeeld. Vandaag delen ze ook dit: het afscheid van het leven. De een gaat nu, de ander moet verder zonder zijn beste vriend aan zijn zijde. Maar hun vriendschap blijft, omdat hij zijn vriend zijn leven lang bij zich zal dragen.

Dit is Eva:

Mijn naam is Eva, verpleegkundige, ondertussen ruim tien jaar werkzaam in de zorg. Toen ik als 16-jarig meisje in de ouderenzorg begon, ben ik ook begonnen met schrijven. Dit deed ik vooral om alle heftige gebeurtenissen een plekje te geven. Sinds een jaartje of twee ben ik deze verhalen ook gaan delen op een pagina, genaamd: ‘De wereld door de ogen van een zuster’. Ik ben werkzaam op de PG en in de specialistische thuiszorg. Door deze combi is mijn werk dan ook heel afwisselend en kom ik de meest uiteenlopende situaties tegen. Deze deel ik graag met jullie!

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!