GGZ Opweg-verpleegkundige Marloes vervoert verwarde mensen: ‘Het kan iedereen overkomen’

Stel je voor: je bent verward en doolt op straat. Je bent los van alle realiteit en wordt meegezogen door waanbeelden en -gedachtes. Dan werkt het alles behalve kalmerend als je door een agent wordt opgepakt en in een politieauto en met loeiende sirenes wordt vervoerd.

Rustig vervoer

Daarom is GGZ Opweg in het leven geroepen. Door het hele land vervoeren zij verwarde mensen in ‘prikkelarme’ bussen. Zonder gillende sirenes en medische toeters en bellen, mét geblindeerde ramen en relaxte stoelen. Op oproepbasis – als een verward iemand op straat wordt gevonden – of op afspraak: van GGZ-instelling naar ziekenhuis, bijvoorbeeld.

Geen handboeien nodig

Met een respectvolle en vriendelijke bejegening voelt de cliënt zich sneller op zijn of haar gemak,' vertelt Tijn Koomen, een van de oprichters van GGZ Opweg. 'Ook het neutrale uiterlijk van de voertuigen draagt bij aan een minder stressvolle beleving van de cliënt. We zijn er door de jaren heen achter gekomen dat we - zelfs in crisissituaties - in staat zijn om cliënten te vervoeren zonder gebruik te hoeven maken van sirenes, handboeien of sederende middelen.' 

Geen rit hetzelfde

De begeleiders zijn BIG-geregistreerde psychiatrisch verpleegkundigen, die daarnaast meestal in een GGZ-instelling werken. Marloes is verpleegkundige op de ‘oproep-ritten’. ‘De afwisseling en het onverwachte maakt het spannend. Je ontmoet de cliënt in een crisissituatie en moet daar snel op anticiperen. Dan is het de kunst om een ingang te vinden, contact te maken en het vertrouwen te winnen zodat diegene met ons mee wil.’

Hand vasthouden

Een rit die Marloes erg is bijgebleven was met een verwarde mevrouw. ‘De politie was bij haar, ze zat in een portiekflat. Ze was erg angstig en had zichzelf buitengesloten. In eerste instantie wilde ze niet met ons mee. Ik ben bij haar op de grond gaan zitten en heb naar haar verhaal geluisterd. Ik heb haar kunnen overtuigen met ons mee te gaan. De hele rit heeft deze mevrouw mijn hand vastgehouden en gehuild.’

Mooie gesprekken

Marloes vindt het heel bijzonder als de cliënten haar hun verhaal toevertrouwen. ‘Omdat wij iemand alleen voor de korte duur van de busrit begeleiden, worden wij als het ware ‘neutraal’. Daardoor ontstaan er vaak heel mooie gesprekken.’

Alle rangen en standen

Als Marloes tijdens haar werk één ding heeft geleerd, dan is het wel dat het iedereen kan overkomen. ‘Ik heb alle rangen en standen vervoerd, van vijftien jaar oud tot ver in de tachtig. Veelal mensen die drie jaar geleden nooit hadden kunnen bedenken ooit in deze situatie te belanden. Ik probeer altijd in mijn achterhoofd te houden en uit te stralen: dit had ík ook kunnen zijn.’

Nooit onveilig

Marloes heeft zich in de bus nooit onveilig gevoeld. ‘Ik ben wel een keer opgelucht geweest toen de rit voorbij was. De cliënte was psychotisch. Ze dacht dat ik samenwerkte met de duivel en dat de AIVD achter ons aanzat. Ze keek me heel strak aan. Gelukkig waren we snel bij de beoordelingslocatie. We krijgen regelmatig trainingen op het gebied van veiligheid en de bus is zo opgezet dat je als verpleegkundige goed in contact staat met de chauffeur.’

Opgelucht

Dit werk geeft Marloes veel voldoening. ‘Als we iemand in alle rust op hun locatie weten te brengen, geeft me dat een goed gevoel. Dan ben ik opgelucht dat het niet op een andere manier heeft gehoeven.’ Dat sluit naadloos aan bij het doel van GGZ Opweg: dat de cliënt zich veilig en gerespecteerd voelt. Tijn: ‘Of het nu gaat om iemand die plotseling hulp nodig heeft of een bestelde rit: we hebben oog voor de mens. Omdat we geloven dat dat de beste zorg is, voor iedereen.’

HIER lees je meer over GGZ Opweg

Lees ook:

Wmo-consulenten Daniëlle en Maaike: ‘Alleen op het balkon was nog een plekje om te zitten’

Psychomotorisch therapeut Stefanie helpt mensen met ingebeelde lelijkheid (BDD)