De Zeeuwse Zuster - 'Schitterend dat je zo kan genieten van een boek'

Zolang ik op de afdeling werk, weet ik niet anders dan dat ze dagelijks menig uur met haar neus tussen de bladzijdes van een dikke pil zit. Ontelbare boeken heeft ze al uitgelezen. Het mooie is dat we een soort minibibliotheek hebben in een kast, welke zo nu en dan aangevuld wordt met nieuw leesvoer. Mevrouw is dan ook regelmatig bij die kast te vinden. Ze leest dan eerst de achterkant van de kaft om te zien of het de moeite waard is om eraan te beginnen.

Afgelopen week zag ik haar zitten op haar kamer. Ze had helemaal niet in de gaten dat ik m’n hoofd door de kier van de deur had gestoken. Ze zit voorovergebogen met haar neus bijna op het papier terwijl haar wijsvinger de regels één voor één afgaat. Het is altijd een sereen plaatje om te zien.

‘Hallo daar…’, zeg ik zacht. Het komt niet binnen. ‘Joehoe, visite!’, probeer ik nog eens. Haar vinger komt tot stilstand midden in een alinea. Wat versuft kijkt ze op.

‘Je lijkt wel in een andere wereld te zitten, joh’, lach ik. Ze knikt en er verschijnt een grote glimlach op haar gezicht. ‘Wat voor boek lees je?’, vraag ik, terwijl ik haar kant op loop.

Ze vertelt dat het verhaal gaat over twee mensen. Een soort aparte, spannende roman. ‘Oh, laat de kaft eens zien.’ Ik ben best nieuwsgierig geworden. Ze stopt de boekenlegger ertussen en laat het aan me zien. Er gaat al een belletje bij me rinkelen, maar ik zeg niets. ‘Er staan veel details in hoor', zegt ze glunderend. ‘Zo zo, dan wil je zeker niet stoppen met lezen?’ Ik knipoog naar haar. Ze moet blozen en slaat het boek weer open. Ik vertrek stilletjes van haar kamer en zij is inmiddels weer in haar andere wereldje belandt.

Schitterend dat je zo kan genieten van een boek. Die ‘vijftig tinten grijs’ zijn dus ook te vertalen naar een doelgroep met lezers waar je dat zo in eerste instantie niet van zou verwachten.

Zeeuwse Zuster