De Zeeuwse Zuster - 'Je bekijkt sommige dingen plots in een heel ander perspectief'

Ja Zuster, Nee Zuster!

Vanaf het moment dat ze op de kamer van de afdeling aankomt, gaan de radertjes draaien. Ik ben namelijk in het ziekenhuis en neem de bijbehorende casus door.

Vrouw van 39 jaar. Mw. heeft vandaag voor de tweede keer binnen een jaar een flinke chirurgische ingreep gehad. Medicijngebruik is miniem. Bloeddruk en temperatuur zijn prima. De chirurg heeft 24 uur bedrust geadviseerd en ze maakt een alerte indruk. Mw. heeft welgeteld een half uur na de operatie op de recovery doorgebracht en wil graag al wat drinken en eten.

Zie zo, denk ik. Het gaat eigenlijk best wel prima met me! De bovengenoemde dame ben ik namelijk zelf.

Nu ik dit schrijf, ben ik alweer wat weken verder en blik ik terug op een bijzondere tijd, want verpleegkundige zijn en jezelf laten verplegen is een zegen en een vloek tegelijk.

Van het rumoer tijdens de overdracht van de late dienst op de zusterpost wat stiekem tot begin van de nacht door ging, tot het verwijderen de hechtingen en drains aan toe. Maar ook de leuke gesprekken met enthousiaste leerlingen en de tips en tricks die je ze stiekem toe kan spelen. Je kijkt echt met andere ogen naar het zorgproces dan wanneer je er geen kennis van hebt.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik me soms flink heb geërgerd aan bepaalde dingen, maar dat er tegelijk ook een hoop respect is gegroeid voor zowel de zusters áls voor de mensen die zorg moeten ontvangen. Je bekijkt sommige dingen plots in een heel ander perspectief.

Zo ging ik de dag na de operatie al naar huis. Wat trouwens ontaarde in een helse rit voor mij en mijn man met de nodige pijn bij ieder hobbeltje en bochtje in de weg. En hoe heerlijk was het voor me dat ik meteen in mijn gehuurde hoog-laag bed kon kruipen wat in de woonkamer stond. Dat bed was echt een uitkomst, want… dacht ik, dan kan ik heerlijk rusten, genezen en dan hoef ik niet de trap op. Iets wat fysiek niet eens mogelijk zou zijn, maar goed.

Zodra ik mezelf op een miserabele manier in het bed had gehesen bleek het in mijn beleving spontaan te veranderen in een eilandje te midden van een druk bevaren zee. Een soort van Gibraltar in de Middellandse zee. Niks geen rust en ook nog eens compleet afhankelijk van ‘import’ producten.

Medicatie, thee, alle maaltijden, agenda, afstandsbediening, extra dekentje… werkelijk álles moet op bestelling. Ik moest soms rekening houden met uitgestelde leveringstijden, wat soms wel eens een intern irritatie factortje in me opwekte… maar ook daar heb ik van geleerd. En zo als dat wel eens vaker gaat wanneer iets je bezighoudt, komt er ineens een passende quote voorbij tijdens het scrollen door mijn socials.

‘Als je geen controle hebt over wat er gebeurt, daag jezelf dan uit om te bepalen hoe je reageert op wat er gebeurt. Daar ligt je kracht.’

Nog een poosje opknappen en dan weer heerlijk aan het werk. Ik kijk er al naar uit!

Zeeuwse Zuster