De Zeeuwse Zuster - ‘Sorry hoor, maar we hebben één geluk… Hij is nog heel’

Donkerbruin vermoeden

Mijn achterwerk raakt net aan de stoel wanneer ik hem richting de badkamer zie gaan. Ik trek mijn wenkbrauw nog eens op terwijl ik hem na kijk. Standaardprocedure… als je even gaat zitten voor een bakje koffie dan is het raak. Of het een spelletje is, of een kwestie van regelmaat in zijn dag? Schiet mij maar lek. Dat hij hulp nodig heeft straks, dat staat vast. En weet je, daar ben ik tenslotte voor op de werkvloer. Ik moet heel even grinniken terwijl ik blaas in mijn koffie…

Het duurt niet lang voordat er een melding binnenkomt op mijn diensttelefoon. Het mooie van die telefoon is dat je een spreek-luister verbinding tot stand kan brengen… Here we go!

‘Jaaaa meneer, zégt u het maar!’, zeg ik op een über relaxte toon. ‘Zeg Cathelijne,’ klinkt het enigszins paniekerig, ‘er ligt een flinke sigaar op de grond!’ Ik zet mijn mok op tafel… ‘Dat meen je niet!’, zeg ik vol ongeloof. ‘Ik kom er aan vriend, don’t worry!’

Hup! Handhygiëne, handschoenen aan en mijn mondkapje op. Safety first deze dagen, denk ik terwijl ik de badkamerdeur opendoe. Daar zit hij dan… hij kijkt wat beduusd naar me en zegt heel serieus: ‘Sorry hoor, maar we hebben één geluk… Hij is nog heel.’ Ik zet grote ogen op en loop naar hem toe. Hij staart naar de vloer en kijkt weer terug naar mij. Een ondeugende grijns siert zijn gezicht. ‘Je hebt je wel goed aangekleed voor dit akkefietje!’, proest hij…

Ik heb nu een mooi verhaal voor de collega’s aan de tafel in de serre. Mijn koffie is nog warm en meneer gaat op zijn gemak naar buiten. Hij heeft toch maar even een nieuwe sigaar uit zijn kistje gehaald.

Dacht ik daarnet toch écht even dat ik de ‘sigaar’ was, blijkt het allemaal prima mee te vallen!

Zeeuwse Zuster