‘Da’s net een fruithapje voor baby’s, maor dan wa dunne!’

Grootmoeders raad

Ze ziet me de koelkast opentrekken en ze blijft naar me kijken. Ik voel haar ogen haast prikken in mijn rug. Ze is vrijwel altijd benieuwd naar wat voor eten ik heb meegenomen tijdens mijn late dienst. Zo wil het gebeuren dat ik al een poosje bezig ben met wat aanpassingen in mijn menukeuzes. Minder koolhydraten, meer groente en fruit enzovoort. Zeeuwse Zuster op de gezonde tour!

Deze avonddienst heb ik een hoge plastic beker bij me die tot de rand gevuld is met een smoothie. Het heeft een limegroen kleurtje door de kiwi en meloen die ik erdoorheen gedaan heb. Telkens wanneer ik in de koelkast moet zijn kijk ik al uit naar het moment dat mijn pauze aanbreekt. Enfin, het moment was dus eindelijk daar… Héérlijk, time out en even bijkomen. Dacht ik… ‘Wat è jie daore?’ Ze kan het niet laten om het te vragen. ‘Een smoothie’, zeg ik triomfantelijk. 'Wa’s dadde?’ Ze kijkt me met grote ogen aan. Tja, wat moet ik daar eens op zeggen. ‘Eehm, da’s fruitsoep’, zeg ik een tikje bijdehand. Ze kijkt bedenkelijk en trekt een wenkbrauw op, maar ze wil er toch wel eens aan ruiken. ‘Hmm!’, zegt ze, ‘mag ‘k is proeven eej?’ Tuurlijk mag dat. Ik schenk een beetje in een glas en ze zet het gulzig aan haar mond. ‘Jawôh, jie bent ’r ene!’ Ze begint hard te lachen. ‘Da’s net een fruithapje voor baby’s, maor dan wa dunne!’ Vervolgens krijg ik de tip om er de volgende keer een flinke Liga koek door heen te kruimelen. ‘Dat dikt zo lekker in. Moe j’oek es doen! Wie is d’r nie mee groot geworre?’ Ik bedank haar hartelijk voor de tip en ze loopt uiterst tevreden de binnentuin in. Tja, lieverd, denk ik bij mezelf, dat ‘groot geworre’ is nou nét waar ik wat doe momenteel. Ze zou eens moeten weten… Dan had ik meteen een heel epistel met dieettips gehad én dan had mijn smoothie nog een poosje op me moeten wachten.

Proost dan maar!

Zeeuwse Zuster