Blogger Kim - 'Ondanks het feit dat je werkt met je zorghart, ben en blijf je een mens'

Mijn moeder zei altijd dat mensen in de zorg hiervoor ‘in de wieg gelegd’ moeten zijn. Sommige realiseren zich vroeg in het leven dat dit de sector is waar zij hun passie in vinden en anderen wat later.

Mijn passie ligt in de gehandicaptenzorg, een brede sector met veel uitdaging. Een kans voor mij om te laten zien wat ik in huis heb, terwijl ik er onvoorwaardelijk sta voor mijn cliënten.

Vooral in het begin van de pandemie is de uitdaging groter geworden. Naast de ziektebeelden/beperkingen van de cliënten, is de situatie van de wereld voor hen moeilijk te bevatten. Routines veranderen, er komen regels bij, mensen zien er anders uit en je wereld staat op zijn kop. Sommige cliënten worden ziek, heel ziek. Van ziekenhuisopname is dan vaak door palliatieve protocollen geen sprake meer.

Momenteel zit ik zelf in mijn laatste jaar van de verpleegkundige opleiding. Mijn opleiding begon een maand voordat de covid-19 pandemie Nederland bereikte, het valt dus zacht gezegd niet mee. Op school leren we de anatomie van de mens, de diagnoses, zorgplannen en de handelingen die nodig zijn om zorg te leveren. We zitten met 15 leerlingen in een klas en werken allemaal in verschillende sectoren. Ondanks dit feit hebben we één ding gemeen.

Het komt er vaak op neer of je de passie en hart hebt voor je werk. Dit komt voort uit een drive om voor de medemens te zorgen. Je wordt geleerd wat je moet weten en doen om dit in de praktijk uit te voeren. Natuurlijk werkt dat in het echte leven net iets anders.

Ondanks het feit dat je werkt met je zorghart ben en blijf je een mens. Ook nadat je je diploma ontvangt. Je weet in theorie dat je genoeg voeding, vocht en slaap nodig hebt om jezelf gezond te houden. Dit geef je ook door aan je cliënten/patiënten.

Voor jezelf zorgen is helaas, zowel fysiek als mentaal voor vele mensen met een zorghart geen of minder prioriteit. Dit is te zien iedere keer dat je ja zegt tegen dat ene ding. Die extra dienst, het overwerken, terugkomen op een vrije dag (soms alleen voor handelingen) en een keer iets extra's meenemen of doen voor/met je cliënt.

Neem bijvoorbeeld deze pandemie. In het begin hadden we als zorgverleners niet veel info, we bereiden ons voor waar we konden en wachtte af. Toen kwam de lockdown, de eerste zieke collega’s en cliënten volgde in een rap tempo.

In maart kreeg mijn team bijvoorbeeld een gemotiveerde mail van de manager, in augustus kregen we een bloemetje en kaartje van familieleden en de omgeving. Nu is het stil.

Het vaccin is er, maar ondertussen zijn we al anderhalf jaar verder en is de druk op de zorgsector nauwelijks verlaagd. We werken nog steeds met halve bezettingen terwijl de zorgvragen van de cliënten gecompliceerder worden. Toch werken we keihard door. Dit houden we vol, niet alleen omdat we betaald krijgen voor het werk, maar vooral omdat dit is wat wij doen, waar wij voor geschoold zijn, onze passie.

Dus lieve zorgmedewerkers, zorg goed voor je zorghart. In welke vorm jij ook werkt, in iedere zin van het woord. Want dankzij jullie, tijdens de opleiding, onze vele stages of uiteindelijk als onze gewaardeerde collega’s, staan we sterker.