Ambulanceverpleegkundige John - 'Ik ben dan nieuwsgierig waarom er nu dan onze hulp gevraagd is'

Hoe was de week,

De oorlog blijft het nieuws en de werkelijkheid domineren.

Het overlijden van moeder en kind na de aanslag op de kinderkliniek komt hard binnen. Op TV hoor ik de Russische ambassadeur in een interview vertellen dat het allemaal in scène gezet is en acteurs zijn. Hij kijkt daarbij met droge ogen, alsof het voor hem de waarheid is. En waarschijnlijk ervaart hij het ook zo.

Je zou het graag geloven dat het niet gebeurt, maar we weten wel beter.

Afgelopen week volgde ik een online lezing over het kind met een bedreigde ademweg en luchtweginfecties algemeen. Een mooie bijscholing die goed aansluit bij de praktijk en altijd weer leerzaam en interessant zijn. Over scholing gesproken, begin april heb ik zelf een assessment binnen de dienst. Dan gaan collega’s meekijken in een paar casussen. Goed om dan tips en tops te krijgen om mij verder te ontwikkelen. Stilstaan en niets doen is er in dit vak niet bij. En omdat ons vakgebied enorm breed is, doe ik geregeld scholing op die onderdelen die wat minder vaak in de praktijk voorkomen. Je moet altijd voorbereidt zijn en kunnen handelen. Ik zal jullie t.z.t. informeren over de afloop van het assessment. Is het spannend, ja dat is het altijd!!

Ik neem je mee in een melding uit 2021. Een meneer met buikklachten. Er is ook sprake van een taalbarrière.

Dhr. en zijn gezin zijn hun eigen land ontvlucht, vanwege de oorlog in hun land.

Van AZC naar AZC en nu een eigen woonruimte toegewezen gekregen.

Bij die woonruimte heeft het gezin ook iemand toegewezen gekregen, die op vrijwillige basis hen wegwijs maakt in de gemeente en praktische hulp biedt. Deze begeleider heeft ook gebeld, nadat hij een app had gekregen van deze meneer. 

Op het adres tref ik dhr. en zijn gezin aan. Vader, moeder en twee zoontjes. Dhr. spreekt in een voor mij niet begrijpelijke taal. Dhr. spreekt geen Engels of Duits. Dus Google Translate gaat mij helpen.

Dhr. heeft al jaren mediterrane koorts. Heeft daarbij episodes van buikklachten waarvoor colchicine gebruikt wordt. Nu lijken de buikklachten het hoofdprobleem te zijn.

Het onderzoek ziet er als volgt uit:

A; vrij

B; Normale ademhaling met een frequentie van 14 min. Saturatie 98%, beiderzijds normaal ademgeruis zonder bijgeluiden.

C; De bloeddruk is 115/70 en de monitor laat een sinusritme van 70 min zien. Patiënt transpireert niet. Een 112-afleidingen ECG laat geen afwijkingen zien.

D; Alert, max EMV-score. Glucose 6,7

E; Temp: 37.8 tympaan gemeten.

Niet misselijk, niet gebraakt. (N-V-)*

Abdomen: Geen littekens. De bovenbuik voelt soepel, geen druk of loslaatpijn. Rond de navel richting linker en rechteronderbuik is er drukgevoeligheid. De peristaltiek is aanwezig. Het defecatiepatroon is zoals voorheen. Er zijn geen tekenen van een geprikkelde buik. Geen pijn bij bewegen en de hakproef is negatief. De pijn is ook niet gekoppeld aan de ademhaling. Dan kom ik erachter dat dhr. deze buikklachten al jaren heeft en nu weer aanwezig zijn.

Ik ben dan nieuwsgierig waarom er nu dan onze hulp gevraagd is.

Is de situatie nu anders of zijn er andere reden tot zorg? Daar kom ik echter niet achter. Dhr. gebruikt dus colchicine, een middel wat bij dit ziektebeeld wordt voorgeschreven (ontstekingsremmend).

Samengevat: Bekende, voor patiënt herkenbare buikklachten bij mediterrane koorts. Heeft zijn medicatie vanmorgen ingenomen.

Klinisch zie ik nu geen reden dat dhr. naar het ziekenhuis zou moeten. Ik bespreek deze patiënt met de arts van de HAP. Dhr. mag extra medicatie nemen. Zo nodig opnieuw contact met HAP, indien het effect onvoldoende is.  De begeleider die ook aanwezig is, leg ik alles goed uit, wanneer te bellen. Ook laat ik nog paracetamol achter. 

Ik geef de jongeman die belangeloos de begeleiding van dit gezin doet een compliment. Fantastisch dat hij op deze manier zo betrokken is. Gewoon geweldig vind ik dat!

Familiaire Mediterrane Koorts (FMK) is een erfelijke aandoening die gepaard gaat met terugkerende aanvallen van koorts en ontstekingen. Vaak zijn er buikklachten. 

FMK wordt ook wel Middellandse Zeekoorts genoemd. De aandoening komt voor bij twee op de 1000 mensen die. Afkomstig zijn uit gebieden rond de Middellandse Zee en het Midden-Oosten. (Bron: folders erasmusumc nl)

Pijn op de borst; Heel veel mensen denken gelijk aan hartklachten. Gelukkig heeft het overgrote deel geen hartklachten. Pijn op de borst of thoracale pijnklachten komen ontzettend veel voor. In iedere dienst is soms 1/3 of de helft van de meldingen pijn op de borst.

Telkens nemen we zorgvuldig de anamnese af en doe we onderzoek om een weloverwogen inschatting te maken van wat er aan de hand zou kunnen zijn.

De mevrouw die ik zie in de Rapid Responder dienst staat mij buiten aan de deur op te wachten. De straat inkomende dacht ik nog, zou dit de patiënt zijn. Het blijkt zo te zijn.

Omdat we voor de woning staan en ik op straat weinig onderzoek kan doen, stel ik voor dat we naar binnen gaan om daar onderzoek te doen.

Mw. heeft sinds gisteren pijn aan de linkerkant van de borstkas.

Pijn trekt naar middenrif. Afgelopen nacht goed geslapen. Patiënt maakt geen acuut benauwde indruk. De pijn zit niet gekoppeld aan de ademhaling en is niet houdingsafhankelijk. Voorheen geen klachten, goed gezond, gebruikt geen medicijnen.

Het onderzoek ziet er als volgt uit;

A; vrij

B; Ademfrequentie 16 saturatie is 88% (na kort stukje lopen)

Bij het ausculteren hoor ik een groot verschil tussen de linker- en de rechterlong. Links bijna niets te horen en rechts normaal ademgeruis.

Ter controle beluister ik de longen nogmaals. Er is een significant verschil tussen links en rechts.

Hoesten; -

C; RR 140/90 scope Sr. 80 min. 12- afleidingen ECG laat geen afwijkingen zien.

In de D; Mw. is alert. De EMV-score is maximaal.

E; Temperatuur 36,4

Ik start met zuurstof toedienen, 3 l/min om te zien wat er met de saturatie gebeurt. Deze klimt snel op naar 98%.

Mw. heeft deze morgen nog een sneltest gedaan die negatief is.

Deze mw. verdenk ik sterk van een totale pneumothorax links.

D.w.z dat er lucht tussen de twee longvliezen zit, waardoor de long als het ware gecollabeerd is en niet meer kan uitzetten en mee kan doen aan de ademhaling. 

Met deze diagnose stuur ik mw. in naar het ziekenhuis. Ik draag mw. over aan mijn collega’s.

Op de SEH zie ik later (met toestemming) de thoraxfoto waarop inderdaad een pneumothorax links te zien is. De long is volledig samengevallen. De behandeling bestaat uit het inbrengen van een drain die de lucht tussen de longvliezen weg haalt zodat long weer kan gaan ‘aanliggen’. Een behandeling die bijna altijd succesvol is. 

De oorzaken van een klaplong (pneumothorax) is niet altijd bekend. Uiteraard zal de longarts verder alles in beeld brengen om een evt. oorzaak op te sporen. Soms zie je bij jonge lange mensen weleens een klaplong ontstaan zonder aanwijsbare oorzaak.

Het blijft dus belangrijk om telkens de methodiek te volgen. Ook de anamnese is een belangrijk deel van het onderzoek.

Tot zover.

Meer blogs teruglezen? Dan ben je welkom op FB; Ambulanceverpleegkundige in praktijk.

Tot volgende keer,

John.

*N: no nausea, V: no vomiting