Zangeres Marga Bult over haar terugkeer in de zorg: ‘”Jij hebt een herkenbare stem,” zei een patiënt’

‘In 1973 begon ik in de zorg. Acht jaar later kwam ik als zangeres bij Babe, waardoor ik mijn kapje en verpleegstersjurk aan de wilgen hing. Toch hoopte ik nog eens terug te keren, want de zorg is altijd in mijn hart gebleven. Toen ik de landelijke oproep van het VWS voor oud-zorgmedewerkers zag, heb ik me meteen opgegeven. Ik woon middenin de brandhaard in Brabant en ik wilde iets doen.’

Zwaar

‘Na een aantal gesprekken ging ik voor BrabantZorg in een zorghotel werken. Dat zorghotel is omgebouwd tot opvang voor mensen die vanaf de Intensive Care komen. Dat zijn zowel patiënten in de palliatieve fase als patiënten die aan het herstellen zijn en zorg nodig hebben. Ook kan de huisarts mensen die besmet zijn rechtstreeks verwijzen naar dit zorghotel. De werkervaring die ik vroeger in een hospice heb opgedaan, komt nu wel van pas. Soms is het best zwaar.’

Wie mag afscheid nemen?

‘Een voorbeeld: in de laatste uren van een patiënt mogen er twee naasten bij zijn, in beschermende kleding. Maar sommige gezinnen bestaan uit wel vier of vijf kinderen. Dan is er ineens de keuze wie van de kinderen bij moeder of vader mag zijn en wie niet. Dat zijn heel droevige zaken…’

Pamfletten op de ramen

‘Gelukkig maak ik ook mooie dingen mee. Zo hebben we op het raam van elke kamer een pamflet geplakt met daarop het kamernummer. Dan kunnen de familieleden die buiten staan zien naar welk raam ze moeten zwaaien. Patiënten die sterk genoeg zijn om uit bed te kunnen, brengen we naar het raam. Die zien dan beneden hun familie staan en zijn daar zó blij mee. Soms zijn er zelfs ’s avonds laat nog kinderen die buiten staan om via deze weg vader of moeder goedenacht te wensen. Als je kunt helpen zoiets mogelijk te maken, ben je toch ontzettend blij.’

Zorgen blijft in je zitten

‘Ik ben een niveau gezakt omdat ik geen BIG-registratie meer heb, maar ook als verzorgende kan ik nog zoveel doen! Wassen, controles doen, noem maar op… Voordat ik begon, had ik een informatiedag. Zelf heb ik me ook nog enorm verdiept in de protocollen. In het begin moest ik er even in komen, maar ik merkte dat dat enorm snel ging. Zorgen blijft in je zitten…’

Verschil met vroeger

‘Nu zijn veel dingen sneller mogelijk dan toen ik in de zorg begon. Nu doe je een bloedsuikermeting en het apparaat geeft meteen de waarde aan. Als je vroeger een bloedsuiker prikte, moest je die naar het lab brengen en vervolgens uren wachten op het resultaat. Wat dat betreft is er veel verbeterd. Aan de andere kant ben je nu veel meer tijd kwijt aan computerwerk. Ik kan goed begrijpen dat gezegd wordt dat er daardoor soms te weinig handen aan het bed zijn.’

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Afbeelding: Marga Bult krijgt in 1977 haar verpleegkundige speld uitgereikt. 

Herkend worden

‘Er zijn patiënten die me toch herkennen, ondanks mijn bril, beschermingsjas en mondkapje. Dat snap ik niet. Ik ben toch compleet vermomd? “Jij hebt een herkenbare stem,” zei er één. Ik reageerde: “Nee joh, écht niet,” en liep lachend weg. Uiteindelijk ging ik terug en zei: “Grapje, u heeft gelijk, maar zeg het niet verder.” Soms zing ik ook weleens heel zachtjes een liedje en dan beginnen ze zelf ja zuster, nee zuster te zingen. Dat soort dingen zijn toch ook weer leuk en lief.’

‘Het draait niet om mij’

‘Toch gaat het me niet om mij. Ik wil er niet mee koketteren dat ik ben teruggekeerd. Nu richt ik me voornamelijk op mijn patiënten en niet op de media. Ik heb me bij het VWS expres onder mijn meisjesnaam opgegeven omdat ik niet wilde dat mijn naam een belletje zou doen rinkelen. Uiteindelijk is het dan toch uitgelekt. Ik merkte dat daarna veel zorgmedewerkers me benaderden: “Marga, kun jij je stem laten horen voor ons? Wij worden niet gehoord.”’

Oproepen voor mondkapjes en testen

‘Daar ben ik wel over na gaan denken. Omdat ik een groter netwerk heb, komt mijn boodschap misschien iets makkelijker bij de menigte. Daarom heb ik op Facebook wel oproepen gedaan voor meer mondkapjes en meer testen, want die zijn echt nodig!’

Toekomstplannen

‘Ik ben weer terug in de zorg en het voelt zó goed. Het is mijn grote liefde. Ik krijg energie van het zorgen en lichamelijk kan ik het goed aan. Daarom ben ik erover aan het nadenken of ik in de toekomst de zorg kan combineren met het artiestenvak. Ik zou bijvoorbeeld parttime als verzorgende kunnen werken.’

Marga vlogt voor KRO-NCRV Kruispunt over haar werk in het zorghotel. Bekijk haar vlogs hier. Ook brengt Kruispunt op 11 mei een documentaire uit over haar terugkeer naar de zorg