Operatieassistent Claudia - Hoe belangrijk slapen kan zijn

Slapen, voor veel mensen is het een heel normale zaak en net zo vanzelfsprekend als ademhalen. Zelf was ik - tot 2015 - altijd een extreem goede slaper. Ik lijk in veel dingen op mijn vader en net als hij moest ik opschieten met mijn tweede been in bed trekken, anders sliep ik al voordat ik helemaal onder de dekens lag. ‘Als mijn hoofd het kussen raakt ben ik weg,’ zegt mijn vader altijd trots. Nou, ik sinds kort ook weer!

Druk dromen

Levendig dromen, ik had het er al eerder over, daar heb ik ook ‘last van’. Net als mijn vriend, want ik praat/mompel in mijn slaap, kan vreselijk liggen woelen én knarsen. Een tijd lang tilde hij mijn kussen dan eventjes op. Heel effectief, want ik schoot met hartkloppingen rechtovereind en knarste of droomde zéker niet meer. Toch is hij ermee opgehouden, want ik lag na zo’n schok úúren wakker. Als onze relatie en zijn leven hem lief was - zo vertelde ik - kon hij me beter niet meer zo laten wakker schrikken.

Familiair belast

Dat bewegelijke in mijn dromen is ook ‘genetisch’ trouwens. Mijn vader sloeg ooit een prachtige smash in een volleybalwedstrijd (in zijn droom wel te verstaan) en raakte mijn arme moeder recht onder haar kin… Mijn oma van moeders kant trapte ooit de achterkant van het bed eruit, omdat ze heel hard moest remmen voor jonge eendjes op de weg. Dat ze niet in de auto zat, merkte ze pas toen ze in een flinke anti-Trendelenburg positie terecht kwam.

Slaapproblemen

Toch veranderde mijn gemakkelijke slaappatroon in mijn opleidingstijd tot operatieassistent. In eerste instantie sliep ik nog wel goed, maar ging ik extreem hectisch dromen. Hele nachten liep ik door het ziekenhuis te dolen, op zoek naar vele onvindbare dingen, personen (collega’s en patiënten) en ik was aanwezig bij raadselachtige ingrepen. Bij dat laatste denk ik dat mijn levendige fantasie, het lezen van veel thrillers én alle indrukken als leerling-operatieassistent gecombineerd werden. Ik was kortom erg druk met ‘verwerken’. Een collega gaf nadat ik over zo’n droom vertelde al eens aan dat ik misschien wat faalangst of ‘bewijsdrang’ had die er ‘s nachts uit kwam.

Nachtelijke oproepen

Mijn slaappatroon raakte pas écht ontregeld toen ik bereikbaarheidsdiensten ging doen. Ik kon het kwartier ‘aanrijtijd’ redden vanuit mijn huis, maar moest wel zo ongeveer telefonerend in mijn kleding springen als ik voor een spoedkeizersnede of iets anders dringends uit mijn bed werd gebeld. Geen probleem, want ik sprong bij de eerste rinkeling van mijn telefoon ongeveer ‘in de benen’ en was met hartkloppingen en al klaarwakker en ‘ready for action’. Het werken na de oproep was dus geen probleem. Maar mijn hoofd ging niet meer ‘uit’, de adrenaline bleef rondgieren en hield me uit mijn slaap. Gaandeweg kreeg ik al hartkloppingen bij het idee dat ik gebeld zou worden en raakte mijn slaap ernstig verstoord. Ik sliep steeds slechter, ook in de nachten dat ik helemaal geen dienst had en mijn werk begon daaronder te lijden. Het slechte slapen was één van de dingen die in 2015 tot mijn burn-out leidde en ook daarna kreeg ik mijn oude slaappatroon niet meer ‘te pakken’.

Medicijnen

Gelukkig lukt het sinds kort weer, dat goede slapen (ja, dat heeft écht jaren geduurd). Sinds ik medicatie tegen chronische hoofdpijn gebruik slaap ik weer als een roosje! Ik moet die pillen ‘s avonds innemen, omdat ze als bijwerking ‘slaperigheid’ hebben en ze werken als een malle! Waar ik voorheen soms urenlang wakker lag tussen 2 en 6 uur, niet meer in slaap kwam als ik ergens wakker door werd óf niet in slaap kon komen, tik ik nu alweer een paar maanden gemakkelijk de 7,5 à 8 uur rust aan die ik kennelijk écht nodig heb. Want ik krijg weer steeds meer energie, ik pak weer dingen op en ik heb weer ‘overal’ zin in! Wat heb ik dat gemist.

Hoofdpijn

En de hoofdpijn? Die verminderd gelukkig ook significant. Ik ben er nog niet, want afgelopen week was totaal waardeloos. Bij mij speelt er een nare combi van migraine en chronische hoofdpijn en deze medicijnen pakken de migraine niet aan. Maar het lijkt de goede kant op te gaan en de medicatie wordt geleidelijk verder opgehoogd. Als de hoofdpijn geëlimineerd is kunnen we kijken of de migraine ook aan te pakken valt. Het is een twee fasen plan. Toen de neuroloog me een maandje terugbelde om te evalueren hoe het ging op de nieuwe pillen waren we het er direct samen over eens dat dit goede slapen een bijzonder fijn bijeffect is!

Welterusten allemaal!