De Zeeuwse Zuster - 'Hij doet zo zijn best om iedereen te helpen en een vrolijke noot te zijn'

Het is een uurtje of half acht ’s avonds. Hij sloft van de ene duo-woning naar de andere.

In de serre ploft hij neer in de zetel. Hij is, zoals ze wel eens zeggen, een beetje ongedurig. Vanuit mijn bureaustoel zoek ik contact met hem door uitbundig te zwaaien.

Hij trekt zichzelf recht en sjokt met hetzelfde gangetje van daarnet naar me toe.

‘Wat doe je baasje?’, vraag ik vrolijk. ‘K wee nie meisken. Ik è nog ’n klein ‘ongertje in m’n maoge.’ Hij trekt daarna een wenkbrauw op, alsof hij weet dat ik vast nog wel wat te sneukelen voor hem tevoorschijn kan toveren. ‘Heb je zin in een stuk fruit?’ Hij knikt.

Er ligt een eenzame banaan in de fruitschaal. Morgen worden er weer boodschappen geleverd. ‘Wil je deze adopteren?’, grap ik. Hij pakt hem gretig van de schaal. ‘Merci, meisken’, zegt ‘ie, waarna hij een flinke hap neemt. Hij is weer vertrokken.

‘Zeg chef! Ben je nog naar de wc geweest?’, vraag ik hem wanneer ik een tillift uit de badkamer haal. Hij draait zich naar me toe terwijl ik hem voorbij loop. ‘Hoe weete gij da?’, vraagt hij beduusd. Ik stel voor om samen even te gaan kijken in de badkamer.

Hij moet vreselijk lachen wanneer hij het ‘bewijsmateriaal’ ziet liggen. ‘Awel, ik was ier sjuust op de sjuusten plek. Als ik wat eet dan moet ’t d’r iere weer uit. Alleen da pelleken da’s nie veur op te eten.’ Ik geef hem groot gelijk. Verder geeft hij als excuus dat hij beide handen nodig had voor andere dingen. Waaronder het terug naar beneden doen van de toiletbril voor z’n buurvrouw. ‘Anders krijg ik weer op mijne kop.’ ’Het is al goed grote vriend’, zeg ik. Ik geef hem een schouderklop en we bonjouren de bananenpel in de pedaalemmer.

Hij doet zo zijn best om iedereen te helpen en een vrolijke noot te zijn. Dit komt de sfeer binnen de bewonersgroep echt ten goede. Ik ben trots op hem!