Blogger Verena: 'De wereld maakt nou eenmaal kabaal en dat heb je zelf niet in de hand'

Auditieve overprikkeling… Niet waarneembaar voor een buitenstaander, terwijl het zoveel energie opslokt en het met gemak je avond kan bederven. Wat is dat toch?

Elke ‘leek’ die het mij vraagt, krijgt als antwoord: 'Weet je nog vroeger toen je naar de disco ging? Je dicht bij de luide muziekbox stond en iemand tegen je wilde praten? Toen kreeg je waarschijnlijk wel een piep in je oor of een fluit… Nou, dat is ongeveer wat er gebeurd.’ Alleen sta ik niet in een disco en sta ik al helemaal niet naast een luide muziekbox. Ik ga dan bijvoorbeeld uit lunchen, boodschappen doen, bij iemand op kraamvisite en dat heeft hetzelfde resultaat. Best bepalend voor mijn leven en de inrichting ervan. 

Ik ben het, met de tijd, als volgt gaan interpreteren: de filters van het auditief gebied kunnen niet meer goed differentiëren, waardoor veel meer geluid wordt opgepikt dan wanneer de filters hun werk volledig zouden doen. Hierdoor komt er onbewust veel meer informatie binnen, die verwerkt dient te worden. Echter, de hoeveelheid prikkels die opgepikt wordt staat niet in verhouding met de hoeveelheid prikkels die moet worden verwerkt. Je zou kunnen zeggen dat al die geluiden zich opstapelen en in de ‘wachtrij’ staan om verwerkt te worden.

Tijdens die opstapeling van geluidsprikkels ontstaan er ‘signalen’: hoofdpijn, vermoeidheid, oorsuizingen, minder beweeglijke nek, moeite met concentratie en evenwicht. Dat zijn voor mij aanwijzingen van het lichaam dat het een goed idee is om mijn uitje of bezoek spoedig te beëindigen. Vaak als ik even naar het toilet ga, waar het stil is en ik me dus uit de menigte haal, heb ik een moment voor mezelf en kan ik de gradatie inschatten van hoe vol mijn emmertje aan het raken is. 

De wereld maakt nou eenmaal kabaal en dat heb je zelf niet in de hand. In een lunchtent waar je geluidsboxen hebt, een koffieapparaat, geroezemoes van andere klanten, bestekgeluid, etc. Maar zelfs in huis, als opeens een buurman besluit om het balkon te gaan schuren of de boel te verbouwen.

In het verleden werd ik boos, héél boos op de bewoners in mijn straat omdat ze het kettingslot van hun fiets per ongeluk tegen het ijzer van het fietsenrek aan ‘knalden’ of omdat kinderen op straat aan het spelen waren met allerlei verschillende geluidhoogtes of als de buren hoorbaar muziek draaiden of als er iemand weer zo nodig moest klussen aan zijn voorgevel óf achtergevel. 

Ik heb gaandeweg geleerd dat je daarmee niets bereikt. Je kunt jezelf beter afvragen wat je helpt. Bijvoorbeeld het dragen vanotoplastieken (op maat gemaakte oordoppen met een filter erin). Deze nemen de ruis niet weg, maar het geluid sluimert op de achtergrond waardoor het minder aanwezig is, ik minder daarmee bezig ben en me beter kan concentreren op mijn gesprekspartner. Het duurt ook langer alvorens de signalen opspelen dat het genoeg is geweest dan als ik ze niet zou dragen.