Blogger Liesje - 'Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en gereageerd op de advertentie'

Soms heb je van die momenten in je leven dat je stilstaat bij wat je hebt en je afvraagt of dit is wat je wil of dat je het toch iets anders wil... Ik had die momenten weleens op mijn werk, maar nu bleef dit gevoel een beetje hangen... Ik schrok er zelf ook van, omdat ik inmiddels al 24 jaar bij dezelfde werkgever werkte. En wat wilde ik dan? 

Het was vlak voor de zomervakantie toen dat gevoel mij steeds meer bekroop... Ik besloot er in mijn vakantie eens goed over na te denken. Op die manier hoopte ik alles op een rijtje te kunnen zetten en in kaart te kunnen brengen wat ik leuk vond aan mijn werk (en wilde behouden) en wat ik niet leuk vond aan mijn werk (en daar dus iets aan moest veranderen). Maar ook de gedachte of dat binnen mijn huidige werk kon, en of ik dat wilde of niet.  Het gaf mij veel inzicht door op een rijtje te zetten wat ik wel en niet leuk vond, maar ook in gesprekken met andere mensen werden mijn gedachtes steeds helderder. Toen ik terugkwam van mijn vakantie had ik nog steeds hetzelfde gevoel dus ik wist dat ik er nu ook echt iets mee moest doen. Anders zou ik mijn passie in het werken verliezen en dat is niet wat ik wilde... Gelukkig had ik het al wel vrij snel aangegeven bij mijn manager zodat het allemaal geen verrassing was hoe ik mij voelde in mijn werk. 

Ik keek een beetje rond op LinkedIn naar wat er allemaal voor banen waren en of ik daar zag wat ik zocht. Eén advertentie kwam steeds weer opnieuw voorbij en trok ook steeds weer opnieuw mijn aandacht. Toen ik de advertentie las, was het ook nog eens met de taken die ik juist leuk vind om te doen. Ik vond het moeilijk... Waar ik nu werk ken ik veel mensen, ik weet wat ik aan hen heb en bij wie ik moet zijn met welke vragen. Ook zij weten wat ze bij mij kunnen halen. En de collega's waar ik al zo lang mee samenwerk... wat zal ik ze gaan missen en wat krijg ik ervoor terug? Na een paar keer naar die advertentie te hebben gekeken ben ik met mensen gaan bellen die ik kende en daar werkte. 'He shit, het klinkt nog steeds leuk...'

Uiteindelijk was ik zover om een volgende stap te zetten. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en gereageerd op de advertentie. Voor ik het wist werd ik uitgenodigd voor een gesprek. Daar ging ik dan... Zo lang geleden dat ik een sollicitatiegesprek had! Uiteraard was het ook nog eens loeiheet buiten. Het gesprek voelde goed. Nu nog afwachten of dat voor hen ook zo voelde (jaja, ook na zoveel jaar werkervaring blijft dat spannend). Zij zouden mij bellen voor het einde van de week, spannend! 

Met een knoop in mijn maag ging ik naar een personeelsuitje. Wat wilde ik het graag vertellen, maar dat was echt niet handig... Eén collega wist het, verder niet. Terwijl ik met mijn collega's zat te kletsen ging mijn telefoon: 'Shit! Dat was degene die mij zou bellen over mijn sollicitatie!' Ik rende snel weg naar een rustiger plekje en nam de telefoon op. Het was duidelijk, zij wilde ook wel met mij verder. Wat was ik blij, opgelucht en zenuwachtig tegelijk! Nu ging het echt gebeuren! Na 24 jaar! En hoe ga ik het vertellen???!!! Whaaaa... Er zou nog een gesprek zijn over mijn loon en daarna zou ik het gaan vertellen. Dan kon ik nog even nadenken hoe ik dat ging doen. 

Ineens werd ik tijdens het werken door mijn manager geroepen, of ik een klus kon oppakken op een andere locatie... ik keek haar aan en in mijn hoofd gingen allerlei gedachtegangen... Ik besloot op dat moment het maar gelijk te vertellen, dat ik in de laatste afhandeling zat en dat ik ook wel de stap ging nemen naar een andere baan. Zo! Dat was eruit! En natuurlijk had mijn manager liever gehad dat ik gewoon bleef, maar ze gunde mij ook deze stap en begreep mijn gedachtegangen. 

Het proces van ontslag nemen, afronden en afscheid nemen ging in. Met af en toe even een paniekmomentje waarin ik mij afvroeg waarom ik dit nu had gedaan en of ik het wel zou kunnen, voelde het toch wel goed. Helaas door de maatregelen vanwege corona was er geen groot afscheid. Wel heb ik in kleine groepjes afscheid kunnen nemen van een aantal mensen. Het voelde goed, ik was eraan toe. Op naar een nieuwe uitdaging als maatschappelijk werker bij Veilig Thuis.