Blogger Claudia - 'De hardste klagers onder ons hebben zich vast het slechtst aan de maatregelen gehouden'

Wat ik vandaag ga zeggen zal vast een aantal mensen tegen de borst stoten. Jammer dan. Ik zou héél graag tegen alle Nederlanders willen zeggen dat ‘wij’ in de zorg ons al sinds maart over de kop werken en dat deze lockdown écht noodzakelijk is. Je kan wel of niet geloven dat corona bestaat, je kan je inbeelden dat het allemaal één groot complot is, je kan je in je kop halen dat ‘de overheid’ alleen een vaccin wil inzetten om ons een chip in de arm te planten… Je kunt ook één dagje in een ziekenhuis meelopen om te zien dat al die voorgaande bullshit totale nonsens is.

Marsmannetjes

Verpleegkundigen werken dag in, dag uit in verschrikkelijk hete en belemmerende beschermende kleding; he-le-maal ingepakt als onherkenbare Marsmannetjes, om vreselijk zieke mensen te verzorgen. Dat doen ze écht niet voor de lol. Die beschermingsmiddelen zijn werkelijk nodig en desondanks worden velen van hen alsnog ziek! Door hun werk uit te voeren! Zij lopen flinke risico’s en ze doen dat uit menslievendheid. Ik vind het ronduit respectloos dat veel mensen domweg weigeren om (op een correcte manier) persoonlijke beschermingsmiddelen te dragen. Hoeveel moeite is het? Als je eigen leven je zo weinig waard is, doe het dan tenminste voor de verpleegkundigen die al maanden aan het buffelen zijn voor de volksgezondheid.

Gekocht door China

Laatst hoorde ik iemand beweren dat hij vond dat Nederland was opgekocht door China… 'Want we moeten allemaal mondmaskers dragen, de regering legt ons op wat we moeten doen en je mag ze niet eens tegenspreken.' Ik val letterlijk stil na zulke onzin. Ik ben te flabbergasted en te overdonderd om een fatsoenlijk beargumenteerd weerwoord te geven. Natuurlijk mag je wel tegenspreken in dit vrije land… De minister-president was tijdens de persconferentie op 14 december amper te horen vanwege alle protesten buiten zijn Torentje. Ik verwacht niet dat die protestanten door een mondkapje heen aan het schreeuwen waren, en ook niet dat ze anderhalve meter afstand hielden. Dat maakt me zo kwaad!

Uitpuilende ziekenhuizen

Er is volgens mij geen moment geweest dat het in het ziekenhuis normaal is geweest sinds de eerste coronagolf in maart. In de tijd dat we - als Nederlanders - afgelopen zomer lekker op het terras konden zitten en de horeca wél open was, zijn er telkens veel zieke mensen opgenomen. Er was geen tijd om op adem te komen, want we moesten - als zorgmedewerkers - nog alle achterstanden inlopen die tijdens de eerste golf waren veroorzaakt. Mensen die maanden op hun operatie hadden moeten wachten en die in de zomer eindelijk terecht konden.

Geen rust dus voor de verpleegkundigen die in het voorjaar keihard hadden lopen buffelen. Applaus gekregen; nou, dank je feestelijk. Wij, zorgverleners, hadden liever gezien dat iedereen zich netjes aan de maatregelen had gehouden. Dat was heel wat waardevoller geweest.

Mondkapjes op de kin

Ik heb heel verschillende ervaringen opgedaan in winkels. De ene keer hielden mensen keurig anderhalve meter afstand. Een andere keer moest ik me in een schap drukken of anderszins achteruit duiken om de benodigde veilige afstand te houden. Sinds de mondkapjesplicht is ingegaan, zie ik ze op allerlei plekken op het gezicht hangen. Aan één oor, alleen over de kin, over de mond maar niet over de neus, of netjes bevestigd, maar dan wel elke drie seconden aangeraakt door de drager… Zucht. Is het werkelijk zoveel gevraagd allemaal? Ik vind het ook niet leuk, maar het is wel bewezen effectief tegen verspreiding... Mits correct gehanteerd! Op alle maatregelen valt iets aan te merken; je kan het in een situatie als deze werkelijk niet goed doen. Of je het op manier A aanpakt of op manier B: er zijn altijd tegenargumenten of hiaten. Maar je moet wel íets doen om te voorkomen dat het volledig misgaat!

Fit, gezond en toch ZIEK!

Denk jij dat je onaantastbaar bent doordat je niet in een risicogroep valt? Ik ken persoonlijk meerdere zorgverleners: superfit, hartstikke gezond, te jong om tot een risicogroep te behoren en die toch HARTSTIKKE ziek zijn geweest. Die maanden later nog steeds klachten hebben, zich niet kunnen concentreren en te moe zijn om de dag door te komen! Allemaal omdat zij hun leven in de waagschaal stelden om mensen te verplegen die vermoedelijk dachten dat ze niet zo’n risico liepen*, dat corona niet bestaat, dat het ‘maar een griepje is’ of een middel om ons door de overheid te laten onderdrukken. Wees reëel, alsjeblieft…

* = ik wil echt niet alle coronapatiënten over één kam scheren. Ik ben me er zeker van bewust dat je ook besmet kan raken door domme pech, als je wél voorzichtig bent geweest. Maar om mijn punt te maken, wil ik het wel even zo stellig neerzetten. Voel je alsjeblieft niet aangesproken/aangevallen als je wél je hersens hebt gebruikt en desondanks besmet bent geraakt.

Alarmbel

Ben je nu boos? Voel je je nu aangevallen en aangesproken? Mooi, dan heb ik je volledige aandacht. Voor mijn gevoel naderen we het punt waar de zorgverleners OP zijn. Straks zijn er meer zieken dan er verzorg- en verpleegmogelijkheden zijn. Stel je eens voor dat jij, je moeder, opa of beste vriend(in) in januari moet worden opgenomen (met corona of om een andere reden) en dat er geen verpleegkundigen zijn om jouw geliefde te verzorgen. Dat jouw geliefde een halve dag in een vuil bed moet liggen na een ‘ongelukje’, tot er een keer hulp komt…

Stel je voor dat jouw geliefde niet goed in het oog wordt gehouden en blijvende schade oploopt of in het ergste geval overlijdt, omdat JIJ de afgelopen weken per se bij de Action met tweehonderd anderen tegelijk kerstlichtjes moest kopen, met je mondmasker op je kin… Echt, als iedereen zich de afgelopen weken aan de maatregelen had gehouden, hoefden we nu niet in lockdown! Mocht je denken dat het super sneu voor jou is dat je nu de kerst niet met je hele familie kan vieren, denk dan eens aan die arme zorgmedewerkers die na tien maanden buffelen nog steeds meer dan fulltime aan het werk zijn. Tijdens de feestdagen…

Ik mis mijn feestjes ook en ik voel me regelmatig super eenzaam, maar ik weet wel waar ik het voor doe... Als we alle verpleegkundigen in een burn-out helpen, kunnen we de komende maanden/jaren niemand opereren. Dan gaan we massaal dood aan geperforeerde blinde darmen en ontstoken galblazen, gaan barende moeders weer dood in het kraambed en overlijden opa's en oma's aan hun gebroken heup. Wil je dat scenario meemaken?

We hadden al te weinig verpleegkundigen, dus laten we hen nu niet eeuwig blijven overbelasten. En laten we het voor de nieuwe aanwas aantrekkelijk houden om de zorg in te gaan. Dat werkt uiteindelijk in de hele maatschappij door.

Ik wens iedereen een heel gezond, gelukkig en wijs 2021!