Ambulant verpleegkundige Hennie - 'Niets aan te doen mevrouw, we weten het niet’

Soms weten we als hulpverlening even niet meer hoe het moet. En soms weten we even geen oplossing. Dat is best menselijk toch? Maar uiteindelijk doen we onze uiterste best om de cliënten te helpen en onze beloftes na te komen. Soms echter, is het slecht geregeld en dan zodanig dat je denkt in een klucht terecht gekomen te zijn. Als je bijvoorbeeld binnen één dag van vier verschillende disciplines hoort: ‘Ik weet het niet’, dan mag je best bang worden, toch? 

Al een jaar of zes loop ik rond met een peesblessure. Het is altijd goed te dragen geweest mede dankzij goed opletten en fysio totdat de blessure meer last ging geven. Via de huisarts mocht ik naar de orthopeed, maar deze wou de blessure niet behandelen. 'Niets aan te doen mevrouw, we weten het niet’. En met dit antwoord en een onleesbaar briefje voor de fysio, waar ik dus al jaren kom, werd ik naar buiten gestuurd. 

Mijn fysio gaf het advies om in een ander ziekenhuis op info uit te gaan en jawel, daar werd ik zinvol ontvangen en stelde men een behandeling voor.  Enkele weken geleden ontving ik post met daarin de datum van de behandeling en een folder met helaas summiere informatie. Op een pak cake van dokter Oetker is meer te vinden, maar goed. 

Om meer te weten te komen over deze ingreep spendeerde ik een telefoontje naar de poli van de orthopedie. De vriendelijke jonge dame kon me geen antwoorden geven want deze ingreep werd door de radioloog uitgevoerd en niet door de orthopeed. De radioloog kon je niet bellen en meneer de dokter was er niet want die was op vakantie.  Ze wist het even niet... 

Onlangs is de ingreep dus gedaan en ik ben erg goed begeleid door het behandelend team. Op mijn vraag wat ik als pijnmedicatie mocht nemen na de ingreep als paracetamol niet voldoende was, kreeg ik geen antwoord. Ik stelde Brufen of Naproxen voor want deze jongens waren immers al maanden mijn nachtelijke partners, maar dat mocht absoluut niet volgens de verpleegkundige vanwege het bloed verdunnende effect. Voor advies moest ik dan maar naar mijn huisarts bellen want verder wisten ze het niet. Dat is weet ik niet #1 

Na een slapeloze en pijnlijke nacht (wat ik dus al had ingeschat), bel ik als eerste naar een huisarts (want die van mij heeft vakantie), voor medicatie advies. De assistent, enigszins geschrokken van mijn wiskundige moeilijke vraag, wist het niet. Ze verwees me door naar de poli die de behandeling had geïndiceerd met dit verhaal.  Dat is weet ik niet #2 

Ik bel dus naar de poli orthopedie waar een jonge dame me te woord stond. Hard meedenkend zegt ze dat ik Brufen of Naproxen moest nemen waarop ik zei: ‘U weet vast niet dat dit niet mag?’ (Kun je het nog volgen?) Je raadt het al... Ze wist het niet en wist ook niet hoe nu verder dus dan word je altijd ‘doorverbonden’ in de hoop dat een ander wel iets weet. Dat is weet ik niet #3 

Ik werd dus doorverbonden met de ziekenhuis apotheek. Vreemd want zij kunnen wel advies geven maar niks voorschrijven. In alle gevallen moet ik toch weer terugbellen naar een arts toch? De apothekersassistente, die het ook niet wist, wist wel dat ze het even moest navragen bij een volgend iemand. Ik werd niet doorverbonden maar ik zou snel teruggebeld worden. Ik wacht nu nog, ik wacht nog… Dat is weet ik niet #4 

Aan het eind van de middag besluit ik zelf maar terug te bellen. Gelukkig was de behulpzame dame nog in dienst. Ze had aan de poli orthopedie doorgegeven me terug te bellen met een gedegen medicatie advies, maar dat terugbellen was dus niet gedaan. Ze wist niet hoe dat kwam, maar ze wist wel iets anders (hoeraaa). De assistente ging advies inwinnen bij de apotheker zelf en daar kon ik op wachten aan de lijn. De apotheker had uiteindelijk een goed alternatief en dus een antwoord. Net op het nippertje werd ik gered van een tweede ellendige nacht.  En wat nou als het anders gelopen was... Tja dan weet ik het ook niet meer. U wel?