4 redenen waarom je de prijswinnende docu Stuk terug moet kijken

Vorige week won regisseur Jurjen Blick de Zilveren Nipkowschijf voor zijn documentaireserie Stuk, over revalidatiecentrum Heliomare. Vier redenen waarom je deze reeks terug MOET (oké, vooruit, MAG) kijken.

1) Je krijgt een kijkje in de belevingswereld van de cliënten van het revalidatiecentrum

Paul - vader van drie zoons -  ging in het donker naar de wc om zijn niet wakker te maken, viel van de trap en brak zijn nek. Daan (16) belandde in een rolstoel na een operatie aan zijn rug. En Babette (22) kreeg een tumor in haar ruggenmerg. Hoe gaan zij met deze levensveranderende gebeurtenissen om? Hoe denken zij over hun therapeuten? (‘Volgens mij leren ze op die fysiotherapie-school sadistisch te zijn, hoor’) En hoe is het voor hun naasten? Dat is te zien in Stuk. 

Bekijk hier de trailer:

2) Je ziet de artsen en verpleegkundigen zowel op het werk als privé

En zo leer je dat voor Monique haar werk als wondverpleegkundige ‘therapeutisch’ is. Het harde werken helpt haar om niet terug te vallen in de depressies die haar teisteren. Hiermee lijkt de docu te willen zeggen dat je niet in het revalidatiecentrum hoeft te zitten om niet meer ‘heel’ te zijn.

3) Het laat het revalidatiecentrum in de breedste zin van het woord zien

Want óók de hond van een cliënt speelt een rol. Net als de zoon van wondverpleegkundige Monique (die net als zijn moeder last heeft van depressies en zijn hart lucht bij zijn tatoeëerder) en de kunstenaar die uitzicht heeft op het huis van revalidatiearts Willemijn. Kortom: allerlei verschillende verhaallijnen die één ding gemeen hebben: het revalidatiecentrum.

4) De voice-over is heel bijzonder

Meestal omschrijven voice-overs - vaak nogal droog - wat we in beeld te zien krijgen. Maar regisseur Jurjen Blick liet zich voor Stuk vooral inspireren door dramaseries. Hij kruipt in de voice-over in de huid van de cliënten en vertelt wat er in hen om is gegaan, gebaseerd op de verhalen die zij hem vertelden. Het is alsof hij een roman voorleest. Bijna dichterlijk is het soms. Dat maakt deze reeks extra bijzonder.

Dus mocht je het gemist hebben: kijk het vooral terug! Dat kan HIER