Zuster Toos - Vakantiestress

Vandaag heb ik vakantie. Na een prachtige dag in Praag en rustige overnachting op een Tsjechische camping tuf ik in ons hoogbejaarde campertje richting Duitsland. Ik zie al een paar kilometer een felblauwe auto die achter ons aan tuft. Vreemd, want je mag hier veel harder dan ik met 'onze Beppie' kan rijden. Ineens haalt ie ons in. En direct zie ik een ‘please follow’ bordje aangaan achter de achterruit Ik rijd erachteraan, hart in mijn keel. Wat is er? Waar ga ik naartoe? Wie zijn dit? Even schiet er door mijn hoofd, zijn dit kwaadwillende sujetten en eindigen we straks als stukje in de krant: Zuster Toos overvallen door highway bende in Tsjechië. We worden stilgezet. Er staan nog twee auto's op ons te wachten. Er stappen twee mensen in een soort uniform uit en melden dat dit een ‘algehele controle’ is. ‘Fuhrershein und papiere’ het wordt me nogal bot gevraagd. Nou ja gevraagd, toegebeten. Hun Engels is ongeveer net zo goed als mijn Tsjechisch, dus communicatie is een uitdaging. Van de weeromstuit vergeet ik te vragen of ze van de politie zijn en of ze zich kunnen legitimeren. Terwijl ik mijn cliënten altijd zo goed op het hart druk altijd iemand om zijn legitimatie te vragen als er een vreemde aan de deur staat. En vooral niet zomaar iemand binnen te laten. Met bibberende vingers geef ik de man mijn fuhrershein, hij kijkt een beetje raar. En dan zie ik ook dat ik hem mijn legitimatiebewijs heb gegeven i.p.v. rijbewijs. Ik geef de papieren van ons campertje En dan moeten alle deurtjes die we in de camper hebben open...

Doortje krijgt binnen in de camper een hissy fit bij het zien van twee drugshonden en drie mensen in uniform. Ik krijg buiten in de hitte een hissy fit als ik kromgebogen onder de fietsendrager sta te tobben om de ‘kofferbak’ open te krijgen.

Het zweet gutst inmiddels zo'n beetje overal vandaan.

Gelukkig blijft mijn lief koelbloedig, en schiet me te hulp. De huispuber heeft bijna de slappe lach dat hij zijn ouwe moeder compleet ziet stressen.

De koelkast, kledingkast en binnenkastjes moeten open.

Zelfs in ons piepkleine badkamertje wordt geinspecteerd. Ogottegot daar staan mijn bergschoenen met zweet sokken nog na een hele dag lopen in Praag, denk ik beschaamd. Had ik maar beter opgeruimd. Zo meteen kan ik die man opvegen omdat hij niet lekker is geworden van mijn zweetkakkies.

Ik ben er inmiddels achter dat ze van de douane zijn. Nadat ze hebben gezien dat we geen liters alcohol, sigaretten en kilo's drugs verstopt hebben, onze papieren in orde zijn bevonden en dat we keurig een tolvignet hadden gekocht, mogen we weer gaan.

Tjongejonge. Als Jochem Meyer in december vakantie wil, kan ik zo invallen als Pietje Paniek..., denk ik bij mezelf als we even later goedgekeurd en wel weer over de snelweg tuffen.